Teningur - 01.10.1989, Blaðsíða 38

leika og af því aö þú ert nú einu sinni
bara maður ertu sífellt aö veröa fyrir
vonbrigðum og láta þetta hvekkja þig.
Vonandi geturöu séö kómísku hliöina
á þessum málum núna því annars er
ég hrædd um aö þú getir illa lifaö.“
„En þaö er nauösynlegt aö eiga sér
draum," segi ég, „þeir eru forsenda
þess að maöur geri nokkurn tíma
nokkuð, annars koðnar maður bara
niður og deyr löngu áöur en maöur
gefur upp andann."
„Sjáöu samt til. Þú vildir. Þig lang-
aöi. Þú þráöir. Þig dreymdi. Um að
hafa hönd á öllu. Allt í greip þinni.
Gera allt í einu. Framkvæma allar
þínar hugmyndir í einni athöfn. Sko.
Sjáöu til. Þú varst að tala. Við mig. Viö
vorum tvö. í einu. Þú talaðir viö
mömmu. Þína. Og mína. Ég var ekki
meö. Þér. Með mömmu. Okkar. Þú
svafst. Hjá okkur. Öllum. Mér. Og
þeim. Svo kom. Þabbi. Þinn. Hann
talaði. Gældi. Viö mig. Gegnum þig.
Allt í einu. Þú réöst. Þú réöst ekki. Viö
þetta. Ekki allt í einu. Smám saman.
Þráðir. Þaö líka. Aö geta. Ekki.“
„Þaö breytir engu. Þaö er ekki
málið. Nei. Þaö er sama hversu breitt
bilið er á milli draumsins og þess sem
maður getur. Aðalatriðið er þaö aö
dreyma. Án þess getur maöur ekkert.
Það væri nefnilega ekki draumur ef
maður gæti það svo þú sérð aö það er
nauðsynlegt að hafa bilið. Og jafn
nauðsynlegt aö dreyma."
„Meö drauminn í höndunum ertu
getulaus" ætlaði hún að segja þegar
þernan kom og tók diskana undan
brauöinu, þurrkaöi lauslega af borðinu
og hvarf. Hún var í þunnri fleginni
peysu og stuttu pilsi meö hvíta litla
svuntu framan á sem sást ekki þegar
hún gekk frá mér og dillaði afturend-
anum ofurlítið einsog óafvitandi og
viljandi í senn. Salóme horfði á fólkið
í kring, í hálfgeröu óviti, einsog í
leiöslu sem ég gat ekki fylgt þótt ég
reyndi hvað ég gat. Eitt andartak
fannst mér ég standa á gati í sama
mund og ég sá útundan mér í
gegnum gluggann hvar fugl flaug upp
af grasbalanum fyrir utan. Þegar betur
var aö gáð sást aö hann gat ekki hafa
flogið þaðan upp því þaö var ekkert
gras heldur nokkrar skálar úr hlöönu
grjóti, rykgráu, og í þeim var líklega
mold og blóm þótt nú væri allt fullt af
snjó. Mjallhvít breiöan ýrðist blóö-
rauðu og það var engu líkara en blóö
tæki að vætla upp úr snjónum hvar-
vetna. Þaö gat þó eiginlega ekki verið
því þegar ég leit á Salóme sá ég aö
hún horföi hugfangin út um gluggann
en þaö vissi ég einmitt fyrir víst aö
hún haföi ekki yndi af neinum hryll-
ingi. Einsog í draumi tók hún bleikan
lafandi trefil sinn og sveiflaði honum
yfir öxlina í sömu svipan og hún leit
snöggt á mig. Dreymandi augnaráöiö
virti mig ekki viðlits því hún sá í
gegnum mig, einsog ég væri rúða í
glugga sem sýndi einhverja mynd aö
baki mér svo ég leit viö en sá ekkert,
bara konu og mann á næsta borði aö
fá sér kaffi og svo mynd á veggnum af
útifundi einhverjum því þaö var fullt af
fólki sem horföi allt í eina og sömu átt-
ina á eitthvað fyrir utan rammann en
þar var bara veggurinn og svo hinn
sem kom hornrétt á, sá meö gluggan-
um.
„Ég veit ekki hvernig ég á aö segja
þetta. Mér finnst þetta allt svo furöu-
legt og framandi. Þaö er alltaf einsog
maður sjái í gegnum plast. Einsog
brauð. Maður þykist viss um aö þaö
sé þarna en svo þegar maður opnar
pokann þá er bara ekki neitt. Ekki einu
sinni poki. Æ ég veit ekki. Mér finnst
ég ná svo lítið til þín í gegnum draum-
ana. Aö þaö sé einhver annar aö tala
í gegnum þig. Samt ekkert í líkingu
við miðilsfund. Nema aö sá sem talar
þykist vera þú. Svo þegar ég reyni aö
ná handfesti á þér í gegnum oröin
skreppuröu undan einsog sápa. Þaö
er einsog endalaus sturta aö tala viö
þig. Köld sturta þarsem allt gengur á
afturfótunum. Manni finnst maður
sífellt þurfa að skipta um stað en svo
þegar maður gerir þaö heimtarðu
mjög frekjulega jafnvel aö maður
hreyfi sig ekki og sé kyrr á fyrri stað.
Ég skil þetta ekki. Ég reyni af fremsta
megni aö skilja. Og stundum átta ég
mig og finnst aö þú sért svona marg-
brotinn og jafnvel mikill en þá brýt-
uröu þaö og verður allt í einu mjög
einstrengingslegur og talar af svo
ákafri festu aö mér finnst ég hljóti að
hafa misskilið þig en finnst um leið aö
þaö sé líka rétt og þetta vera þú líka
alveg einsog áöur þótt þú sért allt
annað en þá en þá kemur aftur þessi
slikja yfir þig með þessum ógurlegu
draumum og þrám og ég veit ekkert
hvernig ég á aö vera þegar þú tekur
svona utan um mig og faðmar mig að
þér og kyssir mig því mér finnst það
ekki vera ég sem þú ert aö strjúka
heldur einhver hugmynd eöa einhver
allt önnur kona eöa ég veit ekki hvaö
nema aö ég þrái þig stundum svo
heitt á þessum stundum að ég er aö
bráöna og springa af svo sárri þrá eftir
þér og okkur og aö viö séum eitt en
svo erum viö ekki neitt því þú ert víös
fjarri í einhverjum draumi og líkaminn
sem svarar mínum líkama og tungan
sem ég vef tungu minni utan um og
limurinn sem rís aö skauti mínu þaö
er allt svo tómt einsog blaöra eða
innan í blöðru eða alveg ekki neitt og
ég stend þarna gjörsamlega miöur
mín og veit ekkert hvaö ég á aö halda
hvort ég sé svona algjörlega mis-
heppnuð og verði aldrei hamingju-
söm eða hvort það sé eitthvað aö þér
eöa hvort viö erum bara ekkert ætluö
hvort öðru en svo hugsa ég alltaf að
þetta sé nú bara núna en ekki alltaf og
næ einhvern veginn aö sefa þennan
efa en aldrei alveg þannig aö ég get
ekkert hugsað mig án þín fyrr en eftir
á en þá kemur alltaf þessi nagandi
óvissa hvort þaö væri þá ég sem
hafnaði þér eöa hvort þú hefur hafnað
mér og ég get ekki talað um þetta viö
neinn ekki einu sinni þig og sit uppi
með hugsanir mínar svo að þær
ganga í eilífum hring því ég næ ekki
einu sinni almennilegu sambandi viö
sjálfa mig því ég veit með sjálfri mér
einhversstaðar dýpst innra meö mér
aö þessar hringhendu hugsanir eiga
ekki viö rök aö styðjast og geta bara
ekki verið réttar þó aö þær séu."
Á meðan ég hlustaöi velti ég því
fyrir mér á hvaö allt fólkiö á myndinni
væri að horfa. En ég hugsaði líka um
orö Salóme um leiö og ég sá þessa
mynd fyrir mér. Eitt andartak sá ég
hana í myndinni eöa í gegnum hana
þannig að hún varö ein af þessum
36