Birtingur - 01.01.1968, Blaðsíða 51

af ungum kavaler, en aðeins um stundarsakir.
Ást hennar varir ekki lengur, en hún er bund-
in manni sínum og heldur tryggð við hann. í
rauninni er hjónabandið henni sem fangelsi.
Hún segir við Valentinu: „Ég vildi helzt deyja
í nótt, svo að þessi kvöl tæki enda.“ Og við
Giovanni, þegar þau halda brott undir morg-
un, að loknu samkvæminu, segir hún: „Ef
mig langaði að deyja í nótt, þá er það vegna
þess, að ég elska þig ekki lengur.“ Hún segir
honum frá láti Tommasos, er hún hafði frétt
um meðan á svallinu stóð. Þau setjast niður á
eyðilegt graslendið. Lidia tekur upp ástarbréf
og les upphátt fyrir mann sinn. Giovanni spyr,
hver hafi skrifað það og Lidia svarar undr-
andi: „Þú gerðir það.“ Giovanni skynjar
dauðann í tilfinningum sínum og reynir að
hylma yfir það með ástaratlotum, sem hann
veit að eru tilgangslaus. Lidia: „Nei! Nei! Ég
elska þig ekki lengur, ég elska þig ekki leng-
ur!“ Giovanni: „Talaðu ekki. Talaðu ekki.“
Lidia: „Segðu það . . . Segðu að þú elskir mig
ekki.“
Þannig endar kvikmyndin í vonleysi og
dapurleika; samband Giovannis og Lidiu
byggist á gagnkvæmri vináttu og vorkunn-
semi, rétt einsog samband Claudiu og Sandros.
En Antonioni heldur ennþá dauðahaldi í von-
..Vinkonurnar" (Le Amiche). Eleonora Rossi Drago, Valentina Cortese, Maria Pancani, Yvonne Fumeaux.