Birtingur - 01.01.1968, Blaðsíða 24

Þorvaldur Skúlason: Teikning við Grettissögu, 1946
22
arinnar allrar, eigum við sem sagt að þakka
þeirri áráttu Þorvalds að sökkva sér niður í
hlutina. í ljósi þessara staðreynda verður
stökkbreytingin skiljanlegri og er í rauninni
ekkert einsdæmi meðal ágætra málara. Þau
umbrot, sem eiga sér stað innra með myndlist-
armönnum koma ekki endilega strax í ljós í
verkum þeirra, heldur geta þau átt sér langan
aðdraganda allt þar til listamaðurinn finnur
sig knúinn til að brjóta allar brýr að baki og
snýr sér af alefli að hinu nýja gildi. Umskiftin
geta því orðið snögg og því auðveldlega orkað
sem órökrétt stökkbreyting og ruglað leikan
sem lærðan. Allt er þetta háð skaphöfn við- >
komandi listamanna, hrifnæmi þeirra og sjálfs-
trausti eða gagnstæðum eigindum.
í langan tíma var París, og þar með Frakkland,
miðstöð heimslistarinnar. Fátt þótti gott nema
það hefði fengið viðurkenningu þar. Nú er
þetta breytt — lífæð listarinnar nær nú um
stærra svið. Það er nú einnig mikilsvert að
fylgjast vel með því, sem er að gerast í London,
New York, Sao Paulo og á öllum hinum miklu
listsýningum hvarvetna. Myndlistin er alþjóð- >
legri en nokkru sinni fyrr, og hefur þó síður en
svo glatað þjóðlegum einkennum sínum. Það
er t.d. mikill munur á amerískri og franskri
nútímalist, svo dæmi sé tekið. Þetta stærra svið
er mjög jákvætt myndlistinni — það þvingar
listamenn til sjálfstæðara mats á hlutunum og
BIRTINGUR
J