Húsfreyjan - 01.01.1966, Blaðsíða 22

MANNELDISÞÁTTUR
Um
hænssi i
hðænsna-
Það eru ekki svo mörg ár síðan að hænsni
og kjúklingar vom ]iað dýrar matartegund-
ir, að þær voru aðeins bornar á borð við
liátíðleg tækifæri Nú liefur orðið mikil
breyting á þessu, svo að nú eru hænsni orð-
in sízt dýrari en annað kjötmeti, og ef við
þekkjum einlivern, sem rekur bænsnabú,
má oft fá þau með góðum kjörum.
— Hér ætla ég fyrst og fremst að ræða
um hænsni, en láta kjúklinga sitja á hak-
anum. Ungliænur (og lianar) 1 --] A/ árs
eru ágætar steiktar, en liænsni eldri en 2ja
ára er bezt að nota í ýmsa soðna rétti
(þurfa um 21/,—3 klst. suðu), þar sem
liætta er á að kjötið sé of seigt. Einnig er
hægt að sjóða eldri bænsni í nál. 11/ klst.
og steikja síðan og fullsjóða eftir það.
— Á ungum fuglum er brjóstbeinið
mýkra og ávalara, kjötið Ijóst og húðin
slétt og feld; sézt það bezt á lærunum. Liða-
Stjórn félagsins skipa nú: Arnfríður Karlsdóttir,
forin., Þuríður Hermannsdóttir, varaform, Jónína
Hermannsdóttir, ritari, Katrín Jónsdóttir, gjaldkeri
og Friðný Steingrímsdóttir meðstjórnandi.
Húsavík, 19. sept. 1965.
ArnftiSur Karlsdóttir.
mótin eru þykk en jafnframt stökk, svo
auðvelt er að brjóta þau.
Venjulega fáum við hænsnin að mestu
lireinsuð. Er þá nægilegt að skola þau vel
bæði að utan og innan úr köldu rennandi
vatni, þegar þau eru orðin þíð, hafi þau
verið frosin. Stundum eru eldri bænsnin
látin liggja 2—3 klst. í köldu vatni, til
þess að ná burtu allri lykt. Athugið að
breinsa vel burt allt blóð og lungu, sem
liggja fast að hryggnum og fylgja ekki með,
þegar innyflin ent tekin úr. Þá eru þau
þerruð vel og síöan er gott að núa hænsnin
með sundurskorinni sítrónu, það lýsir og
bragðbætir kjötið.
Séu hænsnin hinsvegar óhreinsuð, þarf að
plokka þau, en fljótlegra er að dýfa þeim
ofan í vel heitt vatn og síðan kalt, þá
strýkst fiðrið af. Þá er liöfuð og útlimir
skornir af. Einnig er skorið á fuglinn fyrir
neðan hringubeinið og öll innyfli dregin
út, athuga þarf að sprengja ekki gallið.
Við hálsinn er barki, vélinda og sarpur
dregið hurt. Að þessu loknu eru hænsnin
þvegin eins og áður er lýst.
Hænsnin eru ýmist matreidd heil eða
brvtjuð niður. Ef þau eru liöfð heil eru
þau bundin þannig upp, eftir að þau hafa
verið krydduð: Notið hand, sem undið hef-
ur verið upp úr heitu vatni. Búið til lykkju
á mitt bandið og bregðið henni um liáls-
inn, beyítið hálsinn aftur og leggið bandið
um vængina og krossið það síðan á baki
fuglsins, síðan utan um lærið fremst og að
lokum um rassinu, hnýtt vel að (sjá mynd).
Þá liggja vængir og læri þétt að húknum
og brjóstið hvelfist vel tipp. Er þá bæði
auðveldara og hænsnin verða fallegri, þeg-
ar þau eru skorin niður að lokinni suðu eða
steikingu.
Oft eru hænsni fyllt, áður en þau eru
steikt, t. d. með steinselju, sveppum, kjöt-
deigi eða vínberjum. Er það þá gert, áður
en þau eru bundin upp og þá þarf að
sauma fyrir öll göt. Séu hænsni brytjuð
niður þurfa þau skemmri suðutíma, og
mörgum finnst auðveldara að gera það
meðan þau eru köld. Fyrst eru vængirnir
skornir af, svo lærin, sem eru síðan klofin
18
HÚSFREY.IAN