Húsfreyjan - 01.01.1966, Blaðsíða 40

Orloí Snæfellskra húsmæðra
Á þrítugasta sambandsfundi S.B.K., seni haldinn
var á Ilellissandi 1962, voru kosnar konur i tvær
orlofsnefndir, sem vinna állu aft’ orlofsmálum liús-
mæð'ra á Snæfellsnesi.
í hvora nefnd voru kosnar fimm konur og aðrar
til vara. Formenn nefndanna eru þær Unnur Jóns-
dóttir, Stykkishólmi og Rósa Björk Þorbjarnardótt-
ir, Söðulsholti. Nefndir þessar liafa unnið sitt í
hvoru lagi að fjáröflun, en sameinazt um orlofs-
dvölina.
Ekkert liggur á Framh. af bis. 9.
höfuðverk og þau skyldu bara láta mig í
friði.
Samt var það notalegt að sitja uppi í
rúmi hálftíma seinna og drekka kakó og
borða kex með þykku smjöri. Bangsi var
á koddanum lijá mér, og mamma sagði ekk-
ert, en breiddi ofan á okkur bæði, þegar
ég var búin með kakóið, og kyssti mig á
vangann.
„Ég var að hugsa um“ ..., sagði ég lágt
í rökkrinu.
„Hvað varstu að liugsa, væna mín?“
spurði mamma og settist á rúmstokkinn.
„Kannski gifti ég mig ekki í sumar.
Kannski ég bíði í eitt eða tvö ár...“
Mamma sagði ekkert.
„Aumingja Tony,“ sagði ég svo, og hún
klappaði mér á öxlina.
„Hann skilur það,“ sagði Jiún. „Hann
skilur það vel, ef þú útskýrir fyrir honum,
að þú sért ekki alveg undir það búin að
gifta þig.“
Hún var sannspá. Þegar ég rokskammaði
liann næsta dag og sagði að það yrði aldeil-
is ekkert af brúðkaupinu, þá kom sá fegins-
svipur á hann, að það var skelfilegt.
Nei, það liggur ekki á. Ég ætla að njóta
æskunnar og verða fullorðin og skilja, að
hjónaband er annað og meira en að Jíða í
hvítum kjól inn kirkjugólf — eða í ljós-
rauðum hryllingi!
Fjáröflun fór fram me3 ýmsu móti: Skemmtanir
voru lialdnar og hlutaveltur, leitaiV gjafa hjá ýmsuin
fyrirtækjum, auk þess sem kvenfélög lögðu fram
(10 kr. af hverri félagskonu) og styrks frá lirepps-
félögum.
Næsta ár var svo farið ad' hugsa fyrir orlofsdval-
arstað. Við konurnar, sem vorum í orlofsnefndun-
um, sáum það strax að ekki var ákjósanlegri staður
til á Snæfellsnesi en Búða-liótel, eftir að því væri
lokað fyrir sumargestuin 1. september. Var nú farið
En svo heyrði ég lilátur innan úr svefn-
lierbergi foreldra minna og pabbi hló mest.
„J á við tókum mikla áliættu,“ sagði liann
svo, „en það fór eins og ég bjóst við,“ —
og mamma muldraði eittlivað.
Ég lá grafkyrr. Með tilliti til þess, hve
óskaplega gamaldags foreldrar mínir eru,
þá er þeim samt ekki alls varnað.
S. Th. þýddi.
Ræðumennska Framh. af bls. 14.
Ni&urlag rœðunnar
Niðurlag ræðunnar er sennilega það, sem
mestu máli skiptir. Álieyrendur muna ]iað
lengst, sem þeir lieyrðu síðast.
Meðal þeirra mörgu reglna, sem æskilegt
þykir að fylgja um ræðulok, eru þessar:
1. Að draga saman meginefni ræðunnar,
en ekki í Jiingu máli eða leiðinlegu.
2. Gcra tillögur, segja álieyrendum ltvers
þú æskir af þeim.
3. Bera fram tilboð.
4. Æskja ákveðinna aðgerða.
Góðri ræðu lýkur með því, að ræðumað-
ur dregur saman rök sín, eða leggur fram
ákveðna liugmynd. Svo að þetta megi tak-
ast, verður ræðumaður að vita livenær liann
ætlar að liætta að tala. Endurtaktu ekki
lokaniðurstöðurnar mörgum sinnum.
Leiddu mál þitt ákveðið að þeirri niður-
stöðu, sem þér er í liuga — og liættu.
S. Th. þýddi úr ensku.
36
HÚSFIIEYJAN