Húsfreyjan - 01.01.1966, Síða 41

Snæfellskar konnr í orlofi
á fund Lóu Kristjánsdóttur, liótclstjóra á Búðum,
og þess farið á leit við hana, að taka af okkur hóp
af orlofskonuni. Varð hún vel við þessari málaleit-
an okkar. Var kostnaði svo í lióf stillt, að okkur
var kleift við að ráða.
Var nú undirbúin orlofsvika að Búðum, sem
skyldi vera vikuna 1.—6 september 1964. 32 konur
mættu til dvalarinnar.
Fyrir hönd orlofsnefndar dvaldi Unnur Jónsdótt-
ir úr Stykkisliólmi ineð hópnum og hafði hún for-
göngu um allt, sem laut að því að gera dvölina
lífræna og skemmtilega, eftir því scm kostur var.
Viðurgjörningur allur á Búðum var með þeim
ágætum, að ekki varð á betra kosið. Enda voru
allar konurnar sammála uin, að ekki liefðu þær
lifað slíka sæluviku áður.
Orlofsnefndirnar sáu um kvölilvöknr flest kvöld-
in með aðstoð ýmissa, sem lögðu þcim lið af fús-
um vilja. Þarna kom margt fram til fróðleiks og
skcmmtunar víðsvegar af Snæfellsnesi. Flutt voru
fróðlcg erindi, sýndar skuggamyndir, sungnar gani-
anvísur, sýndir leikþættir, svo eitthvað sc nefnt. Á
laugardagskvöldi, eftir mjög skenmitilcga kvöld-
vöku, mætti harmonkuleikari og spilaði danslög.
Allar, sem gátn, lirugðu sér í dans. Sumar sögðust
ekki liafa stigið dansspor i mörg ár, svo þctta var
ærin nýbreylni.
Einn daginn nicðan á orlofsdvölinni stóð fóru
konurnar í ferðalag í boði bifreiðastöðvar Stykkis-
hólms, fram í Hnappadal og skoðuðu liótelskipið
Víking á Hlíðarvatni. Þá var farið niður i Kolvið-
arnes og skoðaður nýi heimavistarskólinn þar. Þá
var og skoðuð kirkjan á Rauðamel. Á heimili Rósu
Bjarkar Þorbjarnardóttur í Söðulsholti þáðu orlofs-
konur liinar rausnarlegustu veitingar og hlýjar
inóttökur þeirra prcstshjóna.
Eftir þakkir og kveðjur í Söðulsholti héldu svo
konur lieim að Búðum með góðar endurminningar
frá skemmtilcgum degi.
1 Búðakirkju hlýddu konur messu hjá prófasti,
séra Þorgrími Sigurðssyni á Staðarstað. Konur fjöl-
menntu í kirkju og tóku svo vel undir söngin að
orð var á gert.
Meðan konur dvöldu að Búðum fóru þær niikið
í gönguferðir um liið fagra umhverfi og tíndu her í
hrauninu. Sumar tíndu sér gullsand í svokallaðri
Sandvík til að eiga til minningar.
I inniverustundunuin og ú kvöldin, þegar ekki
voru kvöldvökur, skemmtu konur sér við ýmislegt,
sem þær lögðu til sjálfar, lásu sögur, spiluðu á spil
og sungu. Jófríður Kristjánsdóttir úr Grundarfirði
las upp frumsamið efni bæði í bundnu og óhundnu
máli. Eitt af því, sem hún las eftir sig, var biðils-
liréf frá Jóni til Gunnu og svo svarbréf frá Gunnu.
Þessi liréf voru svo bráðhlægileg að konurnar grétu
af hlátri. Margt fleira kom fram, sem gnninn væri
37
HÚSFREYJAN