Ritmennt - 01.01.1997, Qupperneq 20

ÖGMUNDUR HELGASON
RITMENNT
Kringlublaðið. Elsta handrits-
brot sem varðveitt er úr
Heimskringlu Snorra Sturlu-
sonar, frá um 1260.
(Lbs fragm 42)
cjViyta.Teik.'. acfcacraj:ti^i*ttn|i.Tco>^
crUkoXjtfrj.f tfi fciorai&no
riWiH' ficáfi rctóu 0010110" oSílimllt)CHTn.
cth fmqníöar m v-í fró <c fi tfi nncctl oc cr
tooi-mírilf fiöjgýiAj.j.v m ncaftrrSonm.
Ví f Urtt 1ÍS>1V'J-v t.*S’iS"1'
(. ■olimiif t. 0c vtf- (» WtK rnataRrRif
ÍHfblróartuUrafU MWVI.latctK
T1"" pnm'tormiKiq. bo fircccfi J.qrtío rfSorii.
TUcrr.ma raf'fi i raidi<«Bi mj InMœt
feír tuS. TTTfl l'otín no.JitKl up cc
mer&A rn3«IrV»r,Ífi‘iJ?19B''J-
'SrnrttrvSýHmct.ntfXgrmS burrrn.
rwc tiirtoo w tv nm b n- llattaji f ugJuAili
> feSS
rrvcjml
___ ^vvrnamtij
f WKKtS»p.l» mttf)r> tcotvnnn Gacbv
ftfiVjff.l.cofpEÍtunmrJ^aTfiArí;
Kf.cn «■#;■>» m.^ÆmfmJSKvbs;
tSdkK JimK-var@iHt-IncitWao.Wai'
K.WUiitn nosOT ar kýnt.livfo i.«m m
• '** í' '■» — -r Jiwrí .uaíjAi (X
---I .IvWJLgKCcR.
7 tvfl-íí fvtyrr liWuAr tT)cbt .1l Mc Jspni nv
j.tvmifv. cc1v Afctjf tu Ui cjStS&j
qrf k\ vnrronj tcto TmmU' iítf.v 6úo.‘
fe avp f. tu .í) fcih»t -Æ t numhfl tójw lam
~ un Utuo'2fvnm.\rib'l>rfft»o{cfcfaG.6»íer
•fe cc "r Kuo. f tetyrrtj vurjv* nntrtr4 ktuo.
I «tr f c IvS Tnic.itvorr fa1W&. miS 6B4
M Uata Jvv.*r xsrjj'Jf-f ffe. rdS Íiívf
.■''jS, .•yr ^ ‘Ctjö ð.'zvar {f lcngivtKvfhíímj iulmi
PV | t Ac 0.li/ijlI&fE. ,V öt S) ztvnT. tuy ber.
JK l^'/fpbi ar KAflMgðs tjaU-Tr r cýrar furiW
{'■ ccfs vvbr mv K ftij. íftro^ ttar tvbv^Xa
y^}:i* láíc0.1[7r.arjiArrnroctofatk.
t1>fliíö <5 twivtn a»jc IjclgAwfti« nv
m- ylctrajfj: epfgtro m vyötfctpn y«t
íj cftvnv’ltf jaoltfic V»uV ftr
' t)TVt'mi»).,v ^vapa (fóajupr <§ c MÍ olcfenn
cq 05 or ticaaTÍn afctpö itvnft- hjí. 1 ni oíT
fjgrC aSk cj: o5 fcom cg()tA-7rtpJ*t.t)qi fva
•tar vfvtfv ar v lippti kor) i> mtflA.eijbfr
l».p \áv £oS (xvín ro^ ccf L\\4 futararra'
la.f. .rrji v «tu r& .vr wSv (Tym* TfttSja.
jvór notS m cm]T. yttaj! ogotta t\v íít.w kv, ‘
t)0 lv ar Ý&v.-iTtýs ky: álroptt a)*ra\t\iö f
vy bH rva ív ccln iBjv.CíáSj fca futar knR
-mtcitj.7 mf' ffn 1 oJ&i'ftáS afjf.'v.vtr f> gt ttStr
az píi»i í tr tva tlír m; attr fttc tiS .cij O.tlv
(Qqc’ ■■•
ba ar ovvvm.7 mSa ap>r lc> för.p vw
^cvnA tvor .tt|> .kcdjkjö ar Ívatía. ijí kf fj jpi
6_giU t)alb.r*T fa th c t)ltg:t yðgfw? \A) wr
■Uvnufifc.j: ycfir qptfj. .\*rftoju m<6«J cr (n*
fato avS'tnö, W bcýtíób.grayeínamjr6 «r
Crr tbpniötvVrótrtfS \vtr(> bvHStrtt ntrri
TSi iwt.^óp fcttfiöjwn iltr .vrbfým aa»
tanba.T Ixrt.é.acj? mvf.tr tcvta^ílf
tnr InipA-b 4J0 tama'nib.^ r 7 fcá» tyH t
vnt).7 tfýpco atrrj.-olci fi olb 7 vl» f> vc all oyin
ftrtr.ji/-t;75 ttiS.Tttrj)ci bctrvjwvSv ftálp.
0 crtfic6.-5futtrJ»av^l3tarfij'tbtQ»á
ar Vía fi .trtlftg-fn bf&>'ts /Itrr.íSp £ jw-mttc
t b K-pSi áffr arfe j>oh tfl&lbft œ 5 ttífe.
\ e»tn r fjöjröfijT. Of-tí ftrft Kp\ Aty fiSo 6g.
tí' e ýk>) lavrtSY? Cw( bm i" .£11 iam fctotr
xóc 0 yc allá.'SjJ? b • C ij T«j:i
05 frtíititír.íf cf. artí fcýbtj-cjmp arfiá
apí^Of.fijxíii’.VtUvrrviTÍ bur&bcftnj
jttttlj cftm * bcgelj v*tr
7^ M t O-'t Æ -al v liSKi’.ny^ •. v fat&.
“yftf.ba ÍetdSít; ntSa í* bocjf. bvcp (cýho
vf>6.6>)bœ ínraCö- m m. Íull'jí a^ 01SJ
e oi&ÖÍKttt jwnltt&'iwlcáfo b mtcc tegi ra
binJT i’.jHtofn ttv li.k v \j:tkiH |’>t etffv£
Tttu v tfifla-íft^tvoríó b tnv ttbft'ttfinjTtoí
■tnal .j; IfSi k/.H. etjbar Utt» ifigepf teíSac.
7fclh» Vr-ífma arp fcýk»JfXtm V.U
1v\fco tSi fjö’r túia cjrktfhn uicí\)f5s>
M'
14
ýf
n
■k
»t
2 i-
Vi'í'
AÁ
S:í
ll
%:*•
ÚS
fl
II
jj
il
f4
íi
I
'ii '
Ljósm. H.B. - Landsbókasafn.
Hafa flest þessara blaða verið notuð sem bókarkápur utan um
yngri handrit og eru því illa farin og torlæsileg. Þá er að nefna
Kringlublaðið svokallaða frá um 1260, eina blaðið sem til er úr
samnefndu handriti af Heimskringlu Snorra Sturlusonar, er
brann í Árnasafni í Kaupmannahöfn 1728. Þetta blað var í Kon-
ungsbókhlöðu í Stokkhólmi, og færði Carl 16. Gustav íslensku
þjóðinni það til varðveislu árið 1975.
Gjafir og kaup stærstu handritasafnanna
Handritasafn Landsbókasafns jókst smám saman, með gjöfum
eða kaupum frá ýmsu fólki, og er ekki ósennilegt að þar hafi
bæklingur Jóns Árnasonar haft einhver áhrif, svo mjög sem hann
hafði reynt að sýna fram á mikilvægi þess að efla safnið af and-
16