Ritmennt - 01.01.1997, Blaðsíða 114

Ritmennt - 01.01.1997, Blaðsíða 114
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON RITMENNT Ef ég ætti að segja hvaða afurð listarinnar væri mikilvægust og hvaða gripur eftirsóknarverðast- ur yrði svar mitt: fagurt hús; og ætti ég síðan að nefna það sem næst kæmi [...] mundi ég svara: fögur hók. (Úr ófullgerðri ritgerð Morrisar frá því um 1892.) Letrin þrjú sem Morris teikn- aði handa Kelmscott. Talið að ofan: Golden, Troy og Chaucer. ur sem áttu sér fáa eða enga líka í bókagerð samtímans. Hvern- ig mátti þetta verða? - Fræg eru þau ummæli Morrisar, og lýsa honum sjálfum vel, að sá maður væri lítt fallinn til skáldlegra af- relca sem ekki gæti ort epískt kvæði á meðan hann væri að vefa teppi.1 Hann var því vanastur að hafa mörg járn í eldinum og í raun og veru var hann vel undir hið nýja starf búinn. Einsog áður sagði var Morris hönnuður að aðalstarfi. Hann var einnig alla ævi mikill bókavinur og safnaði bæði gömlum bók- um og handritum, félckst sjálfur við kalligrafíu og eftir hann liggja allmörg skinnhandrit sem sýna að hann var prýðilegur skrifari. Ekki fór hjá því að hann hugsaði töluvert um bókagerð því hann þurfti að fá bækur sínar útgefnar og mikið vantaði á að honum þætti frágangur þeirra nógu góður. Hann kenndi um hnignun prentlistarinnar sem hann taldi að hafist hefði snemma, reyndar skömmu eftirað hún hóf göngu sína. Gullöld prentlistarinnar var að hans dómi 15. öldin á Þýskalandi og ítal- íu, tími vögguprents. Hönnunarstörf Morrisar og þekking hans á bókagerð voru honum ómetanlegt veganesti. Það var þó ekki fyrren hann hlýddi á fyrirlestur vinar síns Emery Walkers prent- ara í nóvember 1888 um upphaf bókaprentunar að hann ákvað aö hefja bókaútgáfu sjálfur. “ Even the devils belíeve and tremble/' added Jaco1 Cbancellor. “No, there is no other name given unde fterc endeth the Story of Beowulf, done Snglíeh tongue by tílíUíam JVIorríö & H to looh on tbc tohcn of víctory,(3renders bandai Bcoxvulf bas íet fastcn to tbe balt/gable. Brýnast af öllu þótti Morris að teilcna nýtt letur, ekkert letur sem tiltækt var um þessar mundir var nógu gott að hans dómi. Einlcum var honum uppsigað við það granna og þrönga letur, eft- irlíkingar Bodoni- og Didot-letra, sem mjög setti svip sinn á bækur á 19. öld og átti - ásamt ótæpilegu orða- og línubili sem þá var í tísku - sök á þeim grámóskulega svip síðunnar sem 1 Mackail, The life of William Morris I, bls. 186. 108
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170

x

Ritmennt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritmennt
https://timarit.is/publication/859

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.