Ritmennt - 01.01.1997, Blaðsíða 115

Ritmennt - 01.01.1997, Blaðsíða 115
RITMENNT WILLIAM MORRIS OG KELMSCOTT Thiswas tlic fcudal tcrm for the ncxt rcla* tionof adcccas' cd vassal, upon whom itdevol' vcd to do hom- agcforthclands to thc fcudal lord. CHAPTERIII. HOW OTTOVON BORKRECEIVED THE HOMAGE OF HIS SON.IN.LAW, VIDANTE VON MESERITZ.& HOWTHE BRIDE & BRIDE' GROOM PROCEEDED AFTERWARDS TO THE CHAPEL. ITEM; WHAT STRANGE THINGS HAP. PENED AT THE WEDDING.FE AST. HEXT moming thc stir began in thc castlc bcfore brcak ol day, and by tcn o'clock all thc noblcs, with thcir wives and daughtcrs, had asscmblcd in thc grcat hall. Thcn thc bridc cntcrcd, wcaring hcr myrtlc wreath, and Sidonia followcd, glincring with dia- monds and othcr costly jcwcls. She worc a ’ robe of crimson silk witn a capc of erminc, falling from hcr shouldcrs, and lookcd so _________ bcautiful that I could havc dicd for love, as shc passed & grcctcd inc with hcr graccful laugh J0 But Otto Bork, thclord of tlic castlc, was sorc dispÍcascd bccausc his Sercnc Higlv ncss thc Princcwas latccoming.and the companyhad bccnwaiting an hour for his presence. A platform had been ercctcd at thc upper cnd of thc hall covercd with bcarskin; on this was placcd a thronc, bcneath acanopyofyellow vclvet,and hcrcOttowasscatcd drcsscd in a crimson doublet, & wcaring a hat half rcd and half black, from which dcpcndcd plumcs of rcd and black feathcrs that hung down ncarly to nis bcard.which was asvcncrablcas a Jcw’s. Every instant Íicdcspatchcd mcssengcrs to thc towcr to scc if the princcwerc at hand, and as thetimc hungheavy, hc bcgan todiscourse his gucsts: "Seehowthisturncr's apprcnticc must havc stoppcd on thc road to carvc a puppct. God kccp us from such dukcs!’ For thc princc passcd allhis lcisurc hours m turning & carving, particularly whilc travclling, and whcn thc carriagc camc to bad ground, whcrc the horses had to move slowly, he was dclightcd, and went on mcrrily with his work, but wlicn the horses gallopcd, hc grew iILtcmpcrcd and thrcw down his tools. 3T length thc wardcr announccd from thc towcr tliat y thc dukc’s six carriagcswcrc in sight.and thc knight spokc fromhís throne: "I shall rcmainhcrc.asbcflts mc, but Clara and Sidonia, go yc forth and rcccivc his highncss; &whcn hc has cntcrcd.thckinsman. ________fl in full amiour shall ridc into thc hall upon his war/ horsc, bcaring thc banncr of his housc in his hand, and all my rc- taincrs shall follow on horses, each bearing hisbanncr also, & shall range thcmselvcs by thc grcat window of thc hall; and Ict the wim dows bc opcn, that the wind mayplaythrough the banncrs & makc tnc spcctacle yct grandcr.” B*^*' N all rushed out to mect thc Dukc,& I toowent, ‘ru'y thc court-yard prcsented a gorgeous sight, S^jjl^SjalI dccoratcd as it was, & thc pridc and magniflcencc M °f Eord Otto wcre hcrc fully displaycd; for from thc ^/frauppcr story of thc castlc fíoatcd thc banner of the —Empcror, and just bcncath it thatof Lord Ottoítwo crowncd wolves with golden collars on a field or for the shicld) and thc crest a crowncd rcd-dccr springing. Beneath this banncr, but mtich inferior to it in size and cxccution, w.tvcd that of the Dukcs of Pomerania; and lowcstofall.hungthcbanncr of Otto’s feudal vassals, but thcy thcmsclvcs wcrc not visible. Ncither did the kins- ntan appcar to reccivc and greet his Highncss. Otto knew well, it secms.that hc could dcfythc Dukc (howcver, I think if my gracious Lord of Wolgast had bcen therc, hc would not have suUcrcd such insults, butwould havc taken Otto's banner & flung it in themud) jO Bc this as it may, Duke Barnim ncver appcarcd to noticc any- thing cxcept Otto’s two daughters. Hcwas a íittle inan with a Iong gray bcard, and as hc stcppcd slowly out of the carriage held a littlc puppct by thc arm, which hc had bccn carving to rcprcsent Adam. It was intcndcd for a prcscnt to the convent at Kobatz. His supcr- intcndcnsgcncralis, FabianusTimxusfa digniflcd-lookingpcrson- agc) accompanicd him in the carriagc, for his Highness was going on the samc day to attcnd the dict at Trcptow, and only meant to pay a passing visit hcrc. But Lord Otto concealed this fact, as it hurt his pride. The othcr carriages containcd thc cquerrics & pages of his Highness, & thcn followcd the heavywagonswith thccooks, valcts, & stcwardsj^ Whcn the Prince entcrcd'the statc hall, Lord Otto rosc from hís thronc, and said: " Your Highncss is wclcomc, and I trustwill pardon mcfornot havinggone forthwith mygrcct- ings; but thosc of a couplc of young damscls wcrc probably more agrccablc than thc complimcnts of an old knight likc myseíf, who, bcsidcs, as your Gracc perceivcs, is cngaged hcrc in thc cxcrcisc of his duty. And now, I pray your Highness, to takc this seat at iny right hand." Whcreupon he pointcd toaplainchair, not inthe Ieast raiscd from the ground, and altogcthcr as common a seat as thcrc was to bc found in thc hall; but his Highncss sat down quictly (at whích every onc wondercd in silencc) and took thc littlc puppct in •3 BogislafT: “And so would I." Opna úr Sidonia the Sorceress, bls. 12-13. Rauður farfi á kaflafyrirsögn og skýringum á spássíu. Morris var mikill þyrnir í augum. Að hans dómi átti letur- flöturinn að vera samfelldur dökkur vefur. Þeim Emery Walker sem var aðalráðgjafi hans við undirbúninginn kom saman um að leita í smiðju Jensons hins franska sem hóf að prenta með frá- bæru fornalctri (antíkvu) í Feneyjum 1470. Með því var stigið merkilegt skref. Ákveðið var að endurgera gamalt letur sem löngu var hætt að nota, en þetta hefur síðan orðið ein helsta uppspretta leturgerðar á 20. öld. í öðru lagi markaði aðferðin sem viðhöfð var við leturgerðina tímamót og athyglisvert er að hún er að verulegu leyti sú sama og Robert Slimbach notaði við letrið Adobe Jenson, nýjustu Jenson-endur- smíðina sem kom út í byrjun árs 1996, rúmum 100 árum síðar: Telcnar voru ljósmyndir af bókarsíðum með letri Jensons og stækkaðar milcið, síðan teiknaðir tilraunastafir, þeir ljósmynd- 109
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170

x

Ritmennt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritmennt
https://timarit.is/publication/859

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.