Ritmennt - 01.01.1997, Síða 115

Ritmennt - 01.01.1997, Síða 115
RITMENNT WILLIAM MORRIS OG KELMSCOTT Thiswas tlic fcudal tcrm for the ncxt rcla* tionof adcccas' cd vassal, upon whom itdevol' vcd to do hom- agcforthclands to thc fcudal lord. CHAPTERIII. HOW OTTOVON BORKRECEIVED THE HOMAGE OF HIS SON.IN.LAW, VIDANTE VON MESERITZ.& HOWTHE BRIDE & BRIDE' GROOM PROCEEDED AFTERWARDS TO THE CHAPEL. ITEM; WHAT STRANGE THINGS HAP. PENED AT THE WEDDING.FE AST. HEXT moming thc stir began in thc castlc bcfore brcak ol day, and by tcn o'clock all thc noblcs, with thcir wives and daughtcrs, had asscmblcd in thc grcat hall. Thcn thc bridc cntcrcd, wcaring hcr myrtlc wreath, and Sidonia followcd, glincring with dia- monds and othcr costly jcwcls. She worc a ’ robe of crimson silk witn a capc of erminc, falling from hcr shouldcrs, and lookcd so _________ bcautiful that I could havc dicd for love, as shc passed & grcctcd inc with hcr graccful laugh J0 But Otto Bork, thclord of tlic castlc, was sorc dispÍcascd bccausc his Sercnc Higlv ncss thc Princcwas latccoming.and the companyhad bccnwaiting an hour for his presence. A platform had been ercctcd at thc upper cnd of thc hall covercd with bcarskin; on this was placcd a thronc, bcneath acanopyofyellow vclvet,and hcrcOttowasscatcd drcsscd in a crimson doublet, & wcaring a hat half rcd and half black, from which dcpcndcd plumcs of rcd and black feathcrs that hung down ncarly to nis bcard.which was asvcncrablcas a Jcw’s. Every instant Íicdcspatchcd mcssengcrs to thc towcr to scc if the princcwerc at hand, and as thetimc hungheavy, hc bcgan todiscourse his gucsts: "Seehowthisturncr's apprcnticc must havc stoppcd on thc road to carvc a puppct. God kccp us from such dukcs!’ For thc princc passcd allhis lcisurc hours m turning & carving, particularly whilc travclling, and whcn thc carriagc camc to bad ground, whcrc the horses had to move slowly, he was dclightcd, and went on mcrrily with his work, but wlicn the horses gallopcd, hc grew iILtcmpcrcd and thrcw down his tools. 3T length thc wardcr announccd from thc towcr tliat y thc dukc’s six carriagcswcrc in sight.and thc knight spokc fromhís throne: "I shall rcmainhcrc.asbcflts mc, but Clara and Sidonia, go yc forth and rcccivc his highncss; &whcn hc has cntcrcd.thckinsman. ________fl in full amiour shall ridc into thc hall upon his war/ horsc, bcaring thc banncr of his housc in his hand, and all my rc- taincrs shall follow on horses, each bearing hisbanncr also, & shall range thcmselvcs by thc grcat window of thc hall; and Ict the wim dows bc opcn, that the wind mayplaythrough the banncrs & makc tnc spcctacle yct grandcr.” B*^*' N all rushed out to mect thc Dukc,& I toowent, ‘ru'y thc court-yard prcsented a gorgeous sight, S^jjl^SjalI dccoratcd as it was, & thc pridc and magniflcencc M °f Eord Otto wcre hcrc fully displaycd; for from thc ^/frauppcr story of thc castlc fíoatcd thc banner of the —Empcror, and just bcncath it thatof Lord Ottoítwo crowncd wolves with golden collars on a field or for the shicld) and thc crest a crowncd rcd-dccr springing. Beneath this banncr, but mtich inferior to it in size and cxccution, w.tvcd that of the Dukcs of Pomerania; and lowcstofall.hungthcbanncr of Otto’s feudal vassals, but thcy thcmsclvcs wcrc not visible. Ncither did the kins- ntan appcar to reccivc and greet his Highncss. Otto knew well, it secms.that hc could dcfythc Dukc (howcver, I think if my gracious Lord of Wolgast had bcen therc, hc would not have suUcrcd such insults, butwould havc taken Otto's banner & flung it in themud) jO Bc this as it may, Duke Barnim ncver appcarcd to noticc any- thing cxcept Otto’s two daughters. Hcwas a íittle inan with a Iong gray bcard, and as hc stcppcd slowly out of the carriage held a littlc puppct by thc arm, which hc had bccn carving to rcprcsent Adam. It was intcndcd for a prcscnt to the convent at Kobatz. His supcr- intcndcnsgcncralis, FabianusTimxusfa digniflcd-lookingpcrson- agc) accompanicd him in the carriagc, for his Highness was going on the samc day to attcnd the dict at Trcptow, and only meant to pay a passing visit hcrc. But Lord Otto concealed this fact, as it hurt his pride. The othcr carriages containcd thc cquerrics & pages of his Highness, & thcn followcd the heavywagonswith thccooks, valcts, & stcwardsj^ Whcn the Prince entcrcd'the statc hall, Lord Otto rosc from hís thronc, and said: " Your Highncss is wclcomc, and I trustwill pardon mcfornot havinggone forthwith mygrcct- ings; but thosc of a couplc of young damscls wcrc probably more agrccablc than thc complimcnts of an old knight likc myseíf, who, bcsidcs, as your Gracc perceivcs, is cngaged hcrc in thc cxcrcisc of his duty. And now, I pray your Highness, to takc this seat at iny right hand." Whcreupon he pointcd toaplainchair, not inthe Ieast raiscd from the ground, and altogcthcr as common a seat as thcrc was to bc found in thc hall; but his Highncss sat down quictly (at whích every onc wondercd in silencc) and took thc littlc puppct in •3 BogislafT: “And so would I." Opna úr Sidonia the Sorceress, bls. 12-13. Rauður farfi á kaflafyrirsögn og skýringum á spássíu. Morris var mikill þyrnir í augum. Að hans dómi átti letur- flöturinn að vera samfelldur dökkur vefur. Þeim Emery Walker sem var aðalráðgjafi hans við undirbúninginn kom saman um að leita í smiðju Jensons hins franska sem hóf að prenta með frá- bæru fornalctri (antíkvu) í Feneyjum 1470. Með því var stigið merkilegt skref. Ákveðið var að endurgera gamalt letur sem löngu var hætt að nota, en þetta hefur síðan orðið ein helsta uppspretta leturgerðar á 20. öld. í öðru lagi markaði aðferðin sem viðhöfð var við leturgerðina tímamót og athyglisvert er að hún er að verulegu leyti sú sama og Robert Slimbach notaði við letrið Adobe Jenson, nýjustu Jenson-endur- smíðina sem kom út í byrjun árs 1996, rúmum 100 árum síðar: Telcnar voru ljósmyndir af bókarsíðum með letri Jensons og stækkaðar milcið, síðan teiknaðir tilraunastafir, þeir ljósmynd- 109
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170

x

Ritmennt

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritmennt
https://timarit.is/publication/859

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.