Ritmennt - 01.01.1997, Qupperneq 101

RITMENNT
ANNA SIGURÐARDÓTTIR OG KVENNASÖGUSAFN ÍSLANDS
qi'ou tr.ux F.ti.srr.MQrK mt SÉ l‘At» CÓDU IIF.ILLI CEBT
FACliLTAS PIIII.OSOI'IHCA IIKIMSI'LKIDF.II.D
UNlVEliSri'ATIS ÍSLANDIAE F 11ÁSKÓLA (SLA.NDS
I/) r»
COI.U.UO ACtm MICO CONSI.N'lil'.NTE 1MÆ MEI) SttlPVKKI llASKÓI. tll.tDs
, r ..
ANNA SICURÐARDOTTlI? f ONNU SICURÐARDÓTTL li
SUMMOS l\ IMIILOSOI'HIA IIONOHKS 1 H.-KSTUM HEIORI 1 llEIMSPEKl
l'IIILOSOI'lll \i: DOCTOIU .M DOKTOIl í 1 IF.IMSPLKI
1
r

L/tísra. H.B. - Landsbókasafn.
skylduverkunum hafði fækkað. Af handritum hennar, sem varð-
veitt eru í safninu, má sjá að hún hafði lengi unnið að smíði
bóka sinna. Hugmyndina að Vinnu kvenna, sem kom út árið
1985, má að minnsta kosti rekja aftur til um 1970 og jafnvel aft-
ar. Um og eftir 1970 flutti Anna útvarpserindi og hélt ræður um
vinnukonur og verkakonur frá upphafi íslandsbyggðar til sam-
tíðar sinnar. Arið 1971 setti hún saman nokkurs konar hugmynd
að bók, titil og lcaflaheiti. Bókin átti að heita Hallveig Fróðadótt-
ir og frænkur hennar í ellefu hundruð ár og var útgáfa fyrirhug-
uð á 1100 ára afmæli íslandsbyggðar 1974. Um sarna leyti velti
hún fyrir sér ásynjum í heiðinni trú og gerði um þær útvarps-
þætti. Óhætt er að segja að miðaldir hafi verið Önnu hug-
leiknastar af tímabilum íslandssögunnar. Kvenhetjur, gyðjur og
griðkonur fornsagnanna fengu líf í huga og ritsmíðum Önnu sem
og helgar meyjar og nunnur kaþólskunnar.
Árið 1976 dreifði Anna fjölrituðu hefti sem hún nefndi Ártöl
og áfanga í sögu íslenskra kvenna 1746-1975. Heftið hefur
reynst mörgum notadrjúgt en sambærilegt uppflettirit í kvenna-
sögu hefur ekki verið gefið út hér á landi. Úr því hyggst Kvenna-
sögusafn Islands bæta innan tíðar og endurskoða og auka útgáfu
Heiðursdoktorsskírteini dr.
Önnu Sigurðardóttur, en hún
varð fyrst íslenskra kvenna til
að hljóta heiðursdoktorsnafn-
bót við Háskóla Islands fyrir
brautryðjendastörf sín í þágu
kvennarannsókna. Við sama
tækifæri var Margrét Þórhild-
ur Danadrottning særnd
heiðursdoktorsnafnbót við
Háskóla íslands.
95