Ritmennt - 01.01.2002, Blaðsíða 94

ÁRNI HEIMIR INGÓLFSSON
RITMENNT
Lög þeirra Sigvalda og Sigurðar, sem og
ýmis önnur lög við sama texta, hafa þó fall-
ið í slcuggann af einhverju þekktasta laginu
sem samið hefur verið við nokkurt ljóð
Halldórs. Jón Þórarinsson samdi lag sitt við
kvæóið þegar hann var rétt um tvítugt, og
var það fullgert og gefið út á prenti árið
1939. Það tók snemma að skera sig úr hvað
vinsældir varðaði, enda eru fá íslensk
sönglög sem sameina jafnáreynslulaust
kyrrlátan einfaldleilta sönglínunnar og fág-
aðan undirleik litaðan af síðrómantískri
krómatík.
Annað ljóð Halldórs sem hefur orðið
nokkrum tónskáldum tilefni til tónsmíða
er Únglíngurinn í skóginum. Hér er um að
ræða mun stærra og flóltnara ljóð bæði að
uppbyggingu og innihaldi, sem auk þess er
svo litskrúðugt í hljóðfalli sínu að einstakt
má telja meðal ljóða Halldórs. Það kallar því
óneitanlega á flóknari útfærslu í tónlist en
hið einfalda og látlausa Vögguljóð. Fróðlegt
er að sjá hvernig fjögur íslensk tónskáld
hafa brugðist við þessu kvæði á ólíkan hátt:
Jórunn Viðar, Karl O. Runólfsson, Ragnar
Björnsson og Hálton Leifsson. Jórunn á elsta
lagið við Únglínginn, fullgert upp úr eldri
drögum á árunum um 1950. Jórunn notar
aðeins hluta ljóðsins í lagi sínu, sem er
samið fyrir sópran og píanó. Fyrsta frásögn
stúlkunnar („Mig dreymdi ég geingi útí
sltóg...") er sögð fram í einföldu tónlesi
90