Ritmennt - 01.01.2002, Blaðsíða 24

OGMUNDUR HELGASON
RITMENNT
'í^'
14G I
En þó var hann lmgsjúkury er hann slepti
henni^úr_ jaSný sér.
*Og W|_cr ros lijarta þíns lekin að fölna,
og eldur þess að kulna?* \ ,
^spurðu ekki um það,* mælji hún. ^,Vor-
kendu afceins því hjartay serfW hefuþþmist
máttinn til að elska; .tildci til að
heldur til að elska heitt,L_j______?
/dímyndaðu þér, að þú hefðirÓrííst afl þilt,
svo ## þú gætir ekki faðmaðmig og þrýst
mér að brjósti þér, aðbcins hfFjnírgeetffr’ lyft
handleggjunum ofurhægty og lagt þá að mitti
mér, máttlausa, eina=og dauða limi.
pætti þér það ekki sárt, og þó langaði
þig svo mikiðgsvn-mikið,4il að þrýsta mér
að híjftPte þér? Nei/spurðu ekki hvers vegnal
Vorkendu mér/ og reyndu að elska mig emi
mejsa; þeim mun meira/ sem jtentarr' ír ást
min# *-r ó-f*r .........................*
1 - Vorkendu að rins vesalings kulnaða hjart-
anug sem langar til þess að elska heitt, en
hefur mist máttinn til þess.**
Hún fékk ckka/ og IMrtt grét í faðmi hans,
og það var ein^jig táraflóðið ykist við það^f
að hann reyndi að kyssa þaS burt.
Svo hætti hún að gráta um stund/j en
mælti:
147
vnð niAiOi.ifui- aU^f-fiinHint faðm-
ur þinn kaldur. pegar þú hefur lialdið mér
í' hormm, hefi-eg-okkerl fundið, -nema liörð
og- óþjál fötin — ó, það er hjartað mitt,
kuluaða, líflilla hjartað mitt, sem engan yl
goto-fundið lengur rr. ;“-t>g nú liélt liún
grátinum áfram, mcðan hann rcyndf með
öjjmu~þt-im feguistu urðunTr srm-hann-átti
tik-að-samifæru h:i 11armm ásTTrtnn.
Hann elskaði hana heitara en hjarlað :
slnu LWwiLhrjóstt, 4% licitara cn nokkur/mað-
ur í heiminum gat elskað.
þú gætir fundið ást mína, live heit
hún er. pá lilytirðu að elska mig meira,’**’
mælti liann. ^Fg nkiilltlmða--mig úr fotun-
iniTiTnn i lnfn jTrr^l^leggja eyrað við bert
brjóst mitt, ef þú kyn'riir að geta fundið ást-
ina i hjartaslögum mínumi**"
Og hann ætlaði að rífa frá sér fötin, en
þá hljóp hún úr fangi lians, og hætli skyndi-
lega að gráta.
^Nei, Ari! Nei, Ari, það var eins og henni
hrysi hugur við því^að sjá bert brjóst hans.
Ef lil vill minntist hún blíðra sumar-
kvölda^er þau Randver höfðu dvalið saman
uppi til fjalla, og lagt nakin brjóstin hvert
upp að öðru, og látið hörpur hjartna sinna
slá í samhljómi, en hreinasta ástin/ og hclg-
Landsbókasafn.
Opna úr 1. prentun Barns náttúrunnar með breytingum fyrir 2. prentun.
ar merktir saman að mestum hluta með
hlaupandi tölum sem eru að lengd nokkurn
veginn ígildi lokagerðar þess handrits sem
síðan var prentað.
Við endurútgáfur, einkum 2. útgáfu, hef-
ur Halldór gjarnan endurskoðað verk sín, þó
aðallega elstu sögurnar. Hann hefur þá yfir-
farið upphaflega prentun og fært inn breyt-
ingar. Er hér enn að verki hið ritnæma ná-
kvæmnisslcáld sem í engu hlífir sjálfu sér
við fagurfræðilegum umbótum á textanum.
Besta sýnishorn um vinnubrögð hans af
þessum toga er fyrsta útgefna skáldverkið,
Barn náttúrunnar, sem mikið hefur verið
20