Vera - 01.04.1999, Blaðsíða 58

Frá vinstri, Anna Þóra, Eddi, Sigrún, Ása Björk, Þóra Lovísa, Hrafnhildur og Hannes. Fyrir framan er Hallur.
Bomsurnar
göngu- og ferðahópur kvenna.
^pÖDÍp
Vísir að skemmtilegum
kvennaferðahópi varð til í lok
sumarnámskeiðs sem hald-
ið van í Danmörku árið
1988. Þar kynntust nokkrir
íslenskir myndmenntakenn-
arar, þær Ása Björk, Anna
Þóra, Sigrún, Þóra Lovísa
og Hrafnhildur, hressar kon-
ur á fertugs- og fimmtugs
aldri. Að námskeiðinu loknu
áttu þær stöllur nokkra frí-
daga í Danmörku áður en
heim skyldi haldið. Þá fékk
Ása Björk Snorradóttir þá
hugmynd að leigður yrði bíla-
leigubíll og haldið í skoðunar-
ferð um Danmörku. Þetta
varð stórskemmtileg ferð,
og vísir að öflugu ferðafé-
lagi, Bomsunum, sem nú
hefur starfað hérlendis í
rúm 10 ár.
Næsta ferð, á eftir Danmerkurreisunni,
var skipulögð eftir að einn af Dönun-
um frá námskeiðinu hafði samband
við Þóru Lovísu. Hann vantaði jeppa í Is-
landsferð og gat Ása Björg bjargað því, því
hún á jeppa. í þá ferð slógust líka áðurnefnd-
ar konur ásamt nokkrum Bandaríkjamönn-
Ása Björk Snorradóttir á dráttarvéi fyrir utan kirkjuna í Flatey.
um. Þar með voru Bomsurnar aftur komnar
á ferð, fimm konur ásamt fylgifiskum.
Það er reyndar saga að segja frá því
hvernig nafngift hópsins kom til. Bomsu-
nafnið er nefnilega ekki bara út í bláinn. Eig-
inmaður einnar úr hópnum, frekar fótnettur
náungi, leit eitt sinn við hjá Hvannbergs-
bræðrum og spurði um bomsur. Hann keypti
stærsta parið sem fékkst, nr. 48, afgreiðslu-
konunni tii mikillar undrunar. Bomsan var
gerð að tákni félagsins, hún er látin ganga á
milli meðlima og sú sem er með bomsuna
hjá sér hverju sinni á að skipuleggja næstu
ferð.
En án jeppans hennar Ásu Bjarkar, hans
Alexanders Mencikoff, hefði félagið aldrei
orðið jafn öflugt og raun ber vitni. Á þessum
góða rússajeppa, árgerð 1987, var fyrsta
ferð félagsins farin hérlendis og allar götur
síðan hefur hann verið helsti fararskjótinn.
Oft hafa fleiri ökutæki slegist í förina, en Al-
exander er ávallt í fararbroddi og Ása Björk
sjálf undir stýri. Henni finnst ásæðulaust að
karlar aki alitaf þegar hjón þeysa um sveitir
landsins. Hún veigrar sér ekki við að aka
trukkinum yfir fjöll og firnindi, og ef eitthvað
bilar getur hún oftast bjargað málunum.
Enda eru Bomsurnar fyrst og fremst kvenna-
félag og þær verða að geta bjargað sér. Karl-
arnir þeirra og börnin fá að koma með, þeg-
ar það hentar.
Að jafnaði fer hópurinn í eitt gott ferðalag
hvert sumar. Þær hafa víða farið, meðal ann-
ars norður Kjöl og inn á Öræfin. Yfir vetrar-
mánuðina hittast þær stöllur mánaðarlega.
Þá er farið i góða dagsferð, út fyrir bæjar-
mörkin, og áhersla lögð á góða útivist og
hreyfingu. Gjarnan er farið saman í kaffi eða
mat í dagslok. Stundum fara Bomsurnar líka
í sumarbústað til að njóta samvista og hvíla
sig. Ása Björk segir það ákaflega gefandi að
tilheyra svona góðum ferðahópi. Hún segir
að Bomsurnar séu trúnaðarvinkonur þó þær
hittist yfirleitt bara í ferðunum. Einar á ferð úti
í náttúrunni skrafa þær gjarnan um hugðar-
efni líðandi stundar. Tími barneigna og
barnauppeldis er liðinn og annað hefur tekið
við. Sumar eiga aldraða foreldra sem þarfn-
ast umönnunar, ein gekk í gegnum hjóna-
skilnað, svo er það breytingaskeiðið, barna-
börnin og ótal margt fleira. Ása Björk segir
að ferð með Bomsunum jafnist á við með-
ferð hjá sálfræðingi. Það sé svo gott að geta
trúað góðum vinkonum fyrir því sem manni
liggur á hjarta.
Eftirminnilegasta ferð Bomsanna var farin
sumarið 1989. Er saga ferðarinnar skrásett
og fallega myndskreytt í dagbók félagsins,
sem Ása Björk heldur. Þessi ferð átti upp-
runalega að vera stutt helgarferð en endaði
sem 14 daga ferðalag. Hópurinn taldi 18
manns i upphafi og áfangastaðurinn var
Hveravellir. En suma langaði að halda áfram
og það varð úr að Bomsukonur, ásamt einni
lítilli fjölskyldu, héldu áfram norður Kjöl, til
Akureyrar og þaðan óku þær Öræfin austur á
firði. í dagbókinni segir frá áningu á fögrum
stöðum, bátsferðum, böðum, göngum, mat-
artilbúningi og ýmsu öðru skemmtilegu.
Loks var ekið í vesturátt, heim á leið. í lok
ferðarinnar fékk karlmaðurinn, sem ók á eftir
Alexander alla leiðina, afhenta sérstaka við-
urkenningu - „Alexandersorðuna”- fyrir ein-
staka Ijúfmennsku á ferðalaginu. Af lestri
dagbókarinnar má sjá að þarna var á ferð
fólk sem kann að njóta lífsins, í fallegri sveit.
Enda varla hægt að hugsa sér betri skemmt-
un en góðan félagsskap í fallegu umhverfi.
VERA óskar Bomsunum og jeppanum Alex-
ander langlífis og góðrar ferðar á nýjum slóð-
um.
VSV
58