Vera - 01.04.1999, Blaðsíða 31

„Ég uildi óska ad fleiri gætu fundid þessi
djúpu og sterku tengsl irib módur jörd og
hin ýmsu tilbrigdi hennar, því sá maður
sem einu sinni finnur þetta á aldrei eftir að
verða einmana eða örvinglaður, nema þá
stutta stund."
En Ásdís er ekki að tala um tekjumar, heldur
hið raunverulega mannlíf, menningar- og fé-
lagslíf. „Ég á svo mörg áhugamál að
kannske má segja að ég bregðist þeim öllum
að einhverju leyti,” segir hún hugsandi.
Þú ert nú af listamannsættum, skýt ég inn í.
Ásdís viðurkennir það.
„Afi minn, Sigmundur á Gili í Bitru, var gull-
og silfursmiður og þótti mjög listfengur.
Hann var jafn hagur á tré og járn og smíðaði
ótrúlegustu hluti, stykki í bátavélar og
spunavél hafði hann smíðað. Enn í dag eru
smíðisgripir Sigmundar á Gili eftirsóttir. Afi
var alla sína ævi sveitabóndi og það virtist
ekki slæva listamannsþáttinn í honum. Öll
börn hans hafa þessar skapandi hendur og
allt sem þau gerðu er svo vel unnið, gefur
svo mikið, bæði þeim sem smíðar og þeim
sem nýtur."
Og þú sjálf?
„Ég hef vissulega yndi af handíðum,” segir
Ásdís. „Mér finnst gaman að sauma út,
föndra og mála. Mér finnst gaman að spila á
harmoniku og syngja. En mér þykir svo
margt gaman. Það er til dæmis alveg yndis-
legt að fóðra kindur, gefa þeim og horfa á
þær éta. Þær eru svo ánægðar og heim-
spekilega kyrrlátar. Skepnur reyna ekki að
troða upp á mann einhverjum kenningum og
skoðunum eins og mennirnir, en hafa samt
svo sterk áhrif á mann. Það er einhver frum-
stæð og góð útgeislun frá þeim eins og
maður finnur úti í náttúrunni sjálfri. Það er
reyndar draumur minn að eignast trjágarð
sem ég hef ræktað sjálf. Okkur semur ekki
um þetta, mér og veðráttunni á Strönd-
um.....”
Frá því um áramót hefur Ásdís stundað nuddnám
í Reykjavík og ætlar að ná sér í réttindi á því
sviði.
Þú ert mikil útilífskona.
„Já, það er ég vissulega,” samþykkir Ásdís
og það er eins og þirti í kringum hana, jafn-
vel röddin verður björt. „Landið og veðrið,
kyrrðin þegar komið er í hvarf frá mannabú-
stöðum - allt þetta sem kallað er náttúrufeg-
urð - og þó þarf það ekki að vera beinlínis
fagurt, það er bara svo óviðjafnanlegt. Ég
vildi óska að fleiri gætu fundið þessi djúpu
og sterku tengsl við móður jörð og hin ýmsu
tilbrigði hennar, því sá maðursem einu sinni
finnur þetta á aldrei eftir að verða einmana
eða örvinglaður, nema þá stutta stund.
Hann eða hún getur alltaf sótt þrek og orku
í hinn ótæmandi sjóð náttúrunnar.” Ásdís
brosir. „Og það er svo gaman, maður reyn-
ir svo margt sérstætt. Einu sinni var ég á
ferð yfir heiði í svartamyrkri um haust. Það
var logndrífa, fyrsti snjór haustsins. Fyrr en
varði var heiðin alhvít. Ég varð að stansa,
klæða mig úr skóm og sokkum og ganga
berfætt út í nýfallinn snjóinn. Ég gleymi
aldrei hvað hann var mjúkur og hreinn - jú,
auðvitað svolítið kaldur.
Á ég að segja þér frá klúbbnum okkar?
Já, við erum nokkur í hóp sem stundum för-
um í fjallaferðir. Á páskunum í fyrra fórum
við til dæmis yfir Drangajökul. Það var stór-
kostleg ferð. Við tókum einhver ósköp af
myndum sem við skoðuðum og sýndum í
sífellu eftir að við komum heim, þangað til
allir vinir og vandamenn voru orðnir hund-
leiðir á okkur.” Og nú hlær Ásdís innilega.
X
Q
fti
Fétsfiyrtivörur
sem virka
31