Vera - 01.12.1999, Side 19

leik uppi á sviði. Þá heyrðist karmannsrödd í hátalara sem sagði: „Þær ganga
lengra ef þið borgið meira."
Vitað er að víða nýtir klám- og vændisiðnaðurinn sér neyð þeirra sem
eiga ekki annan valkost og kanna þarf hvað er í raun verið að selja í afkimum
þessara staða. Þessar stúlkur koma inn í landið á undanþáguákvæði sem vís-
indamenn og listamenn njóta, en hvernig nokkrum ábyrgum aðila dettur í
hug að kenna þessar brjóstumkennanlegu fettur og glennur stúlknanna við
list, er óskiljanlegt.
Eftir að hafa farið í vettvangskönnum á nektardansstaðina fáum við ekki séð
að sú starfsemi sem þar fer fram hafi öll stoð í lögum.
( Almennum hegningarlögum, 206. gr. stendur:
„Hver sem stundar vændi sér til framfærslu skal sæta fangelsi allt aö 2
árum. Hver sem hefur atvinnu eða viðurværi sitt af lauslæti annarra skal sæta
fangelsi allt að 4 árum. Hver sem stuðlar að þvi með ginningum, hvatning-
um eða milligöngu að aðrir hafi holdlegt samræði eða önnur kynferðismök
gegn greiðslu eða gerir sér lauslæti annarra að tekjulind, svo sem með út-
leigu húsnæðis eða öðru, skal sæta fangelsi allt að 4 árum en sektum eða
fangelsi allt að 1 ári ef málsbætur eru."
Hvers vegna hefur lögreglan ekki fyrir löngu fengið heimildir, fyrirmæli og
fjármagn til þess að kanna ofan í kjölinn starfsemi nektardansstaðanna?
Lögreglan hefur með afgerandi hætti sýnt hvers hún getur verið megn-
ug í glímunni við eiturlyfjavandann þegar mannskapur og fjármagn er sett í
baráttuna. Er þess ekki að vænta að lögreglunni verði innan skamms falið að
rannsaka klám- og vændisiðnaðinn af svipaðri alvöru og eiturlyfjasöluna, en
alkunna er að klám- og vændisiðnaðurinn er næsti bær við eiturlyfjavandann
og samtvinnaður honum?
Hvenær verða lög og reglugerðir aðlagaðar þörfum dagsins í dag svo
lögreglan geti óhindrað unnið sín störf og tekist á við vandann sem
stafar af klám- og vændisiðnaðinum?
Þar sem nektardansmeyjarnar koma inn í landið á undanþáguákvæði 14.
greinar I lögum nr. 133 um atvinnuréttindi útlendinga frá 1994, eru þær
undanþegnar læknisskoðun. Erlendir verkamenn sem t.d. vinna við línulagn-
ir á hálendinu fara í gegnum nákvæma læknisskoðum, á meðan þessar stúlk-
ur sem eiga svo náin samskipti við fólk eru undanþegnar læknisrannsókn við
komuna til landsins. Auk þess eru þessar stúlkur undanþegnar allri skráningu
hjá Útlendingaeftirliti og skattayfirvöldum, þurfa hvorki atvinnu- né dvalar-
leyfi í landinu þótt flestar þeirra komi frá svæðum sem eru utan EES.
Hafa hlutaðeigandi yfirvöld leitt hugann að því að alvarlegir smitsjúk-
dómar kynnu að berast til landsins með þessum stúlkum, svo sem eyðni eða
lyfjaþolnar berklabakteríur, sem Alþjóða heilbrigðisstofnunin varaði við fyrir
6 árum og nú er talin hætta á að breiðist út í Vestur-Evrópu og Norður-
Ameríku?
Hafa heilbrigðisyfirvöld ekki áhyggjur af þessari ógn? Hafa þau áætlan-
ir um einhverjar öryggisráðstafanir og þá hverjar og hvenær?
Klám og vændi er sem kunnugt er ekki séríslenskt fyrirbæri heldur hluti al-
þjóðlegrar holskeflu. Á ráðstefnunni Konur og lýðræði vöktu ummæli dr.
Vaira Vike-Freiberga, forseta Lettlands, mikla athygli en hún gerði að um-
ræðuefni hina hættulegu og niðurlægjandi verslun með manneskjur eða nú-
tímaþrælahald, sem er mikið vandamál í heimalandi hennar sem og annars
staðar í Austur-Evrópu.
Teljið þér, herra forsætisráðherra, ekki ástæðu til þess að láta kanna
ofan í kjölinn hvort einhver angi þessarar starfsemi eða annarrar af
svipuðum toga hafi borist hingað til lands, þar sem vissir aðilar
græða á því að senda stúlkur á milli landa til starfa í klám- og vændis-
iðnaðinum?
Þann 18. júlí 1985 öðlaðist gildi á íslandi samningurinn um afnám allrar mis-
mununar gagnvart konum sem samþykktur var á Allsherjarþingi Sameinuðu
þjóðanna í New York 18. desember 1979.1 sjöttu grein þessa samnings segir:
„Aðildarrikin skulu gera allar viðeigandi ráðstafanir, þ.á m. með laga-
setningu, til að hamla gegn hvers konar verslun með konur og gróðastarf-
semi tengdri vændi kvenna."
Hvaða ráðstafanir hafa verið gerðar af íslands hálfu til þess að upp-
fylla skuldbindingar þessa samnings?
Að lokum viljum við minna á að næsta ár verður Reykjavík ein af menning-
arborgum Evrópu. Skyldi það eiga eftir að vefjast fyrir einhverjum að útskýra
fyrir erlendum gestum hina nýju ásýnd miðborgarinnar sem líkist æ meira er-
lendum „rauðljósa hverfum", enda blasa skilti nektardansstaðanna við veg-
farendum sem leggja leið sína um Fischersund, Austurstræti, Hafnarstræti,
Hverfisgötu og Laugaveg, að viðbættu Brautarholti og Grensásvegi. Er þetta
sú ásýnd höfuðborgarinnar sem okkur sjálfum líkar og við viljum að börn
okkar og barnabörn alist upp við?
Afrit af bréfi þessu verður sent ráðherrum, alþingismönnum og fjölmiðlum.
Virðingarfyllst,
Rannveig Jónsdóttir, cand.mag. / framhaldsskólakennari
Margrét Guðmundsdóttir, kennari
Ingibjörg S. Guðmundsdóttir, hjúkrunarfræð/ngur
Sr. Auður Eir Vilhjálmsdóttir, sérþjónustuprestur
Vilborg Harðardóttir, framkvæmdastjóri
Elísabet Þorgeirsdóttir, ritstjórí
Guðný Guðmundsdóttir, kaupkona
Hólmfriður Árnadóttir, talmeinafræðingur / kennsluráðgjafi
Sigrún Gunnlaugsdóttir, kennari
Rósa Guðmundsdóttir, deildarstjóri
Maria Bergmann, MGA
Arndis Ó. Hauksdóttir, hjúkrunarfræðingur / guðfræðinemi
Ásdis Helgadóttir, hjúkrunarfræðingur
Björg Gisladóttir, starfskona Stigamóta
Elína Hrund Kristjánsdóttir, guðfræðinemi
Guðrún Þorkelsdóttir, launafulltrúi
Hólmfriður Hilmisdóttir, deildarstjóri
Kolbrún Erna Pétursdóttir, leikkona / starfskona Kvennaathvarfsins
Magdalena Ósk Einarsdóttir, bókhaldari
Margrét Hákonardóttir, hjúkrunarfræðingur
Margrét Ó. Ivarsdóttir, grunnskólakennari
Sigriður Magnúsdóttir, þýðandi
Sigriður Erla Jónsdóttir, viðskiptafræðingur
Sólveig Jónsdóttir, þýðandi
Steinunn Pálsdóttir, vefnaðarkennari
Svala Jónsdóttir, jafnréttisráðgjafi
Svanhvit Hallgrimsdóttir, tónlistarkennari
Þóra Björnssdóttir, hjúkrunarforstjóri á Vogi
VER A • 19