Vera - 01.12.1999, Blaðsíða 30

Við vinnslu lokaritgerðar minnar
um stöðu kvenna á tímum stjórn-
arfarsbreytinganna í Austur-Evr-
ópu ferðaðist ég víða um Austur-
Evrópu og tók viðtöl við konur úr
ýmsum starfsstéttum, m.a. við
vændiskonur, til að öðlast betri
innsýn í þjóðfélagslegar aðstæð-
ur þeirra en þá sem ég gat feng-
ið úr bókum. Ég hafði kynnt mér
að fyrir eða á meðan á stjórnar-
farsbreytingum stendur hafa
konur oft gengið í hreyfingar
eða pólitíska hagsmunahópa af
ástæðum sem eru nátengdar fé-
lagslegu kynhlutverki þeirra. Ég
taldi mig einnig vita að viss
blindni ráðamanna gangvart
kynferði og áhrifamætti þess á
ákvarðanir og gjörðir þegnanna
hefði einkennt stjórnafarsbreyt-
ingarnar í Austur-Evrópu. Ég
hafði engu að síður háleitar hug-
myndir í farteskinu um að goð-
sögnin sem ríkti um stöðu
kvenna á tímum ríkissósíalismans
ætti við einhver rök að styðjast
og að konur myndu taka virkan
þátt í myndun lýðræðislegra
stjórnarhátta. Ég komst hins veg-
ar að því að erfitt er að seilast til
valda og eða gerast þátttakandi í
pólitískum hreyfingum þegar
launin nægja ekki til að brauð-
fæða eigin fjöldskyldu. í Berlín
kynntist ég mörgum vændiskon-
um frá Austur-Evrópu sem sögðu
mér að fyrir stjórnarfarsbreyting-
arnar hefðu þær lifað mjög eðli-
legu fjölskyldulífi eða verið vel á
veg komnar með að Ijúka há-
skólanámi.