Vera - 01.08.2000, Qupperneq 16

JbL

R
P T
V
!ÖbNhDN Uul
/ I -Ð ?
V I T) '
H
ir svo tíðir að jaðrar við að þeir þyki sjálfsagður hluti tilverunnar
og fjölskyldumunstrið er að verða svo flókið að liggur við að taka
ætti upp ættfræði sem skyldufag í leikskóla, að ekki sé nú talað um
þau áhrif sem þetta hefur á börnin okkar. Hætt er við að mörg
hver hafi brenglaðar hugmyndir um fjölskylduna er fram líða
stundir. Astæður breytts fjölskyldumunsturs eru margar en sumar
liggja þær að mínu mati í mismunandi uppeldi okkar og foreldra
okkar og öllum þeim tækifærum sem okkur bjóðast í lífinu í dag
allt frá unga aldri.
Grasið virðist alltaf grænna í garði nágrannans. Það er viðbúið
að verði árekstrar þegar annar aðilinn er alinn upp sem lyklabarn
en hinn var með heimavinnandi móður. Að ekki sé talað um barn
með fleiri en eina fjölskyldu og hvor annarri flóknari. Að grunn-
inum skal hyggja ef vel á að byggja. Þar held ég að hnífurinn
standi í kúnni í dag. Það eru ekki bara foreldrar sem vinna úti,
heldur afl og amma og jafnvel langamma. Ég held við þurfum að
einbeita okkur betur að þörfum barna okkar og sýna þeim meiri
skilning, stuðning og aðhald.
Það að vanda grunninn breytir því ekki að stelpur alast upp við
að vera kvenlegar, sætar og finar og þykir ekki gott ef þær eru stór-
ar og stæðilegar, frekar en strákar séu kallaðir sætir og finlegir.
Svona vorum við alin upp og ef við breytum engu munum við ala
sömu viðhorf í okkar börnum. Gerðar hafa verið athyglisverðar til-
raunir í leikskóla í nágrenni Reykjavíkur þar sem börnum var skipt
í deildir eftir kyni. Stelpum var kennt að ærslast eins og strákar
gera og strákar voru látnir baða fætur hver annars og kennt að vera
blíðlegir og góðir hver við annan. Þetta gafst vel, stúlkurnar urðu
framfærnari og hættu að láta strákana
vaða yfir sig.
Þetta sýnir einn möguleikann
sem við höfum á að jafna mun
kynjanna í framtíðinni svo allir
eigi jafna möguleika frá upp-
hafi. Mjúki maðurinn í dag
hefði ekki átt upp á pallborðið
hjá bændum á Hornströndum hér áður og fyrr.Við lifum á breytt-
um tímum.
Flest höfum við upplifað að hitta ungling á götu og vera ekki
viss hvort það er strákur eða stelpa. I dag er algengara að bæði
kynin gangi jafnt í störf heimilisins og í þjóðfélaginu, ekki síður
en í sömu fötunum. Það verður ekki fyrr en eftir eina til tvær kyn-
slóðir að mínu mati sem jafnvægi fer að komast á jafnrétti og sam-
stöðu milli kynjanna, þegar barnabarnabörn rauðsokkunnar og
barnabörn mjúka mannsins fara að búa saman.
I fyrirmyndar þjóðfélagi framtíðarinnar munu foreldrar geta
valið hvort bæði vinna úti eða annað. Konur eru að skapa sér
traustari sjálfsmynd, verða sjálfstæðari og finna sér ný hlutverk
með aukinni menntun og í störfum utan heimilis. Unglingar nú-
tímans eru virkari í þjóðfélaginu en áður og þeir hafa sjálfir risið
upp gegn þeirri ímynd að þeir séu óalandi ofbeldisseggir og eru
til fyrirmyndar, alla vega hér í bæ. Karlmenn eru farnir að hugsa á
öðrum nótum, þeir eru að mýkjast og farnir að sækja í hefðbund-
in kvennastörf og farnir að gera kröfur til jafnréttis sér til handa.
Segið svo að jafnréttisbaráttan hafi ekki getið gott af sér til handa
öllum mannverum.
Þrátt fyrir allt eru konur sterkari og verða alltaf sterkari því þær
hafa, meðal annars, fram yfir karlmenn að geta rætt málin eins og
við hér í dag. Þær geta viðurkennt veikleika sína og gert eitthvað í
því.
Ég er bjartsýn á framtíðina þó ekki megi sofna á verðinum og
hlakka ég til að sjá framtíðarheimili byggt afkomendum rauð-
sokkunnar og mjúka mannsins. Þá fyrst kemst jafnvægi á hlutina.
I