Vera - 01.06.2001, Qupperneq 36

Helga Baldvinsdóttir og Hrafnhildur Georgsdótti
Bríet
€r ekki kominn
lími til cið vciknci?
Er ekki kominn tími til aó vakna? var titill
greinar eftir okkur sem ekki fékkst
birt í skólablaði MR 2001. Aðspurður
sagði einn meÓlimur ritstjórnarinnar okkur
aó þau hefóu fengiÓ Jorjór stelpur og tvo
stróka til aó skrifa greinar þar sem grein
stelpnanna ótti aÖ tala með feminisma en
grein strókanna ó móti og þótti honum
greinin okkar vera nónast eins og grein
stelpnanna.
Greinarnar i skólablaði MR sem áttu aS vera meS
og á móti feminisma.
Við lestur skólablaðsins kom ann-
að í ljós. Greinin sem átti að tala
með feminisma var í raun lýsing
þriggja stelpna á því hvernig þeim
tókst að „ala upp" bekkjarbræður
sína. Þar segir: „Við höfum oftar en
ekki þurft að beita líkamlegu jafnt
sem andlegu ofbeldi. Við höfum
sparkað í þá, tekið þá hálstaki,
lamið þá, öskrað á þá og vanið þá
við Grýlumar..." Erfitt er að sjá
hvar feminismi á að passa inn í
þessa grein sem fjallar ekki um
jafnrétti heldur um konur sem ráð-
andi kynið.
Tilgangur okkar með greininni
sem ekki var birt var að vekja fólk
til umhugsunar um að bæða kynin
eiga hagsmuna að gæta við upp-
rætingu á ríkjandi kynhyggju. Þar
stóð meðal annars:
„Kynhyggja er þessi algenga
skoðun að karlmennska og kven-
leiki séu hluti af „eðli mannsins"
og því meðfædd. Vissulega eru
kynin ólík. Hinsvegar liggur félags-
legi munur kynjanna aðeins í
hugmyndum manna um kynhlut-
verk, eða hvað sé karlmannlegt og
hvað sé kvenlegt. Kynhlutverkin
lýsa því almennu hugmyndunum
sem ríkja um persónuleika og
hegðun karla annars vegar og
kvenna hinsvegar. Gerðar eru ná-
kvæmar kröfur um hvernig skuli
leika hlutverkin og teljast þau til
lærðrar hegðunar sem samfélagið
ætlast til að kynin fylgi. Staða
karla er meira metin en staða
kvenna og þessvegna lýsa kynhlut-
verkin yfirráðum karlmannsins og
undirokun konunnar og styðja um
leið við óbreytt ástand."
Áberandi kvenfyrirlitning
Grein strákanna sem átti að tala á
móti feminisma fjallaði alls ekki
um feminisma heldur um karla
sem ráðandi kynið. Þar nefna þeir
atvikið þegar Ingibjörg Pálmadóttir
hneig niður í beinni útsendingu til
að sýna fram á og sanna að konur
í ábyrgðarstöðum kikna alltaf und-
ir álaginu. í greininni segir einnig:
„Ekki þarf að aka lengi um götur
bæjarins áður en einhver húsfrúin
svínar svoleiðis á mann að betra
væri að bifreiðin æki um öku-
mannslaus. Óhugnanlegast við
það er þó að þessi sama kona á
eftir að verða vaidur að a.m.k. 10
hérumbilslysum til viðbótar í þess-
ari einu bílferð milli fatabúða."
Þeim er ef til vill ekki kunn sú
staðreynd að það eru ungir karl-
kyns ökumenn sem valda yfirgnæf-
andi meirihluta allra umferðar-
slysa hér á landi.
Erfitt er aÖ sjó hvar
feminismi ó aÓ passa
inn í þessa grein sem
fjallar ekki um jafnrétti
heldur um konur sem
róÓandi kyniÓ.
Það vakti athygli okkar að í rit-
stjórn sitja fjórar stelpur og einn
strákur en þrátt fyrir það er kven-
fyrirlitning áberandi í fjölmörgum
greinum blaðsins og þvf Ijós raun-
veruleg ástæða þess að greinin
okkarvarekki birt. Hún passaði
hreinlega ekki inn í blaðið þar sem
hún er hvorki kvenrembu- né karl-
rembugrein.
36