Vera - 01.06.2002, Síða 7

Stelpurnar segja að í námskeiðinu
hafi verkefnin verið af margvís-
legum toga, svo sem um fátækt,
steranotkun og stríð, en hjá þeim
kom aldrei annað til greina en að
fjalla með einhverjum hætti um
kynjamisrétti.
„Þetta byrjaði með því að aðra
okkar dreymdi furðulegan draum.
Að hún sæi forsíðumynd af Vig-
dísi Finnbogadóttur, en yfir
myndinni hvíldi skuggi af karli
nieð pípuhatt. Þá fannst okkur að
við yrðum að fjalla um eitthvað
tengt kynjunum og kynjamisrétti.
Grafísk hönnun snýst um skila-
boð og okkur finnst miklu
skemmtilegra að fjalla um það
sem máli skiptir, svosem að
stöðva ofbeldi á heimilum fremur
en að vekja athygli á einhverjum
tilboðum í stórmarkaði."
Spjöldin sem eru verkefni Sól-
veigar og Sigrúnar eru eftirlíking
þeirra stofnanalegu spjalda sem
má fá á hótelum og víðar og bera
skilaboðin „Ónáðið ekki“. í fjar-
lægð sér rnaður ekkert óvenjulegt,
en þegar nær er komið blasa
óhuggulegar myndir við: Kona
nreð hönd í fatla, drengur með
glóðarauga, lítil stúlka sem blæðir
ur. Textinn undir: „Þetta var mér
nð kenna“, „Við vorum óþæg“ og
„Þetta er leyndarmálið okkar...“
það á engin skilið að
vera lamin
„I skjóli friðhelgi einkalífsins og
heimilanna á sér nefnilega margt
neikvætt stað líka. Heimilisof-
beldi kemur öllum við, en það er
tabú. Hingað til hefur ofbeldis-
hneigðum körlum leyfst að leggja
heimili sín í rúst án þess að nokk-
Ur skipti sér af því vegna svona
osýnilegs skiltis á hurðinni. En
við hvetjum til þess að skiltin séu
virt að vettugi. Okkur á ekki að
vera sama um náungann," segja
stelpurnar og bæta við: „Textarnir
neðst eiga að virka þveröfugt á
iesendur. „Þetta var mér að
kenna“ er það sem konur sem
verða fyrir ofbeldi hugsa gjarnan,
en allir aðrir sjá að það er fráleitt.
Það á engin skilið að vera larnin."
Aðspurðar um hvernig hægt
verði að nýta hugmyndina segja
Sólveig og Sigrún að markmiðið
se auðvitað að vekja umræðu, en
ðreifing spjaldanna verði mögu-
Hingað til hefur ofbeldishneigðum
körlum leyfst að leggja heimili sín í
rúst án þess að nokkur skipti sér af því
vegna svona ósýnilegs skiltis á hurðinni
leg með því að gera þau að ein-
hvers konar flugritum. Hugmynd
sína hafa þær Sólveig og Sigrún
þegar kynnt fyrir Kvennaathvarf-
inu og boðið þeim hana gegn
vægu gjaldi til þess að vekja at-
hygli á baráttumálum þeirra.
Ahrifaríkast sé auðvitað að hengja
þau á hurðahúna, en það sé hins
vegar nokkrum vandkvæðum
bundið. „Við lentum í standandi
vandræðum með að fá að mynda
spjöldin á hurðahúnum fyrir
verkefnamöppuna okkar. Jafnvel
þó að við værum augljóslega að
vinna þetta verkefni og það væru
ættingjar okkar sem við vildum
mynda hurðahúnana hjá, þá vildi
fólk ekkert með þetta hafa. Það
óttaðist að fá á sig þennan ógeð-
fellda stimpil: „Ónáðið ekki! Hér
inni er maður að berja konuna
sína.“ Það sýnir að skilaboðin
komast til skila."