Vera - 01.06.2002, Síða 27

stýra unglingatímaritsins J-17 tók
við starfi hennar. Nú er ljóst að
aðgerðir Jones nutu mikils stuðn-
ings meðal lesenda hennar. Blað-
ið sem hafði Sophie Dahl á forsíð-
unni seldist tvisvar sinnum betur
en Pamelu Anderson útgáfan og
lesendabréf hrúguðust inn á skrif-
stofu Marie Claire þar sem lesend-
ur lýstu yfir ánægju yfir framtaki
blaðsins. En þetta reyndist þó
ekki duga til.
Tískuiðnaðurinn hagnast
Markaður kvennablaða er íhalds-
samur (eða væri afturhaldssamur
kannski rétta orðið). Rannsóknir
hafa sýnt að sjálfsálit kvenna
hrynur eftir að hafa flett í gegnum
kvennablöð. Kvennablöðin selja
sig nefnilega með því að benda á
hvað er að líkömum og útliti og
hegðun lesenda og benda síðan á
leiðir til þess að bæta úr því. Aug-
lýsendur þrífast á þessum nei-
kvæða markaði. Greinar blaðanna
tala um mikilvægi þess að vera
alltaf sæt og á næstu blaðsíðu birt-
ist heilsíðuauglýsing um varalit-
mn eða ilmvatnið sem akkúrat á
að hjálpa lesanda til að ná þessu
takmarki. Auglýsendur (framleið-
endur tískuvaraj vilja ekki að les-
endur lesi blöðin til þess að þeim
líði betur með sjálf sig. Lesendur
myndu auðvitað ekki þjóta út í
búð til að kaupa nýjasta varalitinn
frá Lancome ef greinarnar í blöð-
unum bentu á að þær séu sætar
eins og þær eru.
Tilraun Jones til þess að
breyta markaðnum var því dæmd
til að mistakast. Þótt lesendur vilji
breytingar, þá kaupa þeir ennþá
blöðin eins og þau eru sett upp í
dag. Reyndar hefur það sýnt sig að
kvennablöð sem gera breytingar á
forsíðum (þ.e.a.s. nota öðruvísi
fyrirsætur á forsíðunni, svo sem
eldri konur eða karla) seljast ekki
jafnvel og blöðin sem hafa gullfal-
lega og anorexíska stúlka í for-
grunni. Og tískuiðnaðurinn hagn-
ast allur á núverandi ástandi í
kvennablöðunum.
Er hægt að breyta kvennablöð-
unum og kærum við okkur yfir-
leitt um það? Var tilraun Jones til
breytinga lofsverð eða tilgangs-
laus? Þessar spurningar og fleiri
þurfa að brenna á vörum okkar
þegar við hugsum um kvenna-
blöðin. Eins og staðan er í dag þá
er markaður kvennablaða sá eini
sem hannaður er af konum fyrir
konur. Þetta er staðurinn þar sem
rödd kvenna ætti að heyrast sem
hæst en virðist þó vera staðurinn
þar sem rödd kvenna er kaffærð
undir rödd markaðarins um hvað
konur þurfa lífsnauðsynlega á að
halda til að vera til. Miklar breyt-
ingar þurfa að verða á kvenna-
blöðum þar til þau geta talist vera
kvenvæn. En þangað til getum við
yljað okkur við tilhugsunina um
ritstýruna sem reyndi að breyta
lieiminum en tókst ekki.
Grein Liz Jones þar sem hún
gerir upp þessa baráttu sína er
að fínna á bresku heimasíðunni
www.temail.co.uk.
Kvennablöðin selja sig nefnilega
með því að benda á hvað er að
líkömum og útliti og hegðun
lesenda og benda síðan á leiðir til
þess að bæta úr því.
Bríet mælir með:
19. júní.
Hinn eini, sanni, íslenski kvennadagur.
Áfram konur!
Tíkin.is.
Núna er loksins búið að opna umræðuvef
á netinu um kvenréttindamál. Þetta er
allt skref í rétta átt!
Bríet mælir á móti:
Falun Gong klúðrinu.
Þótt langt sé um liðið síðan öll hringavit-
leysan liófst með komu kínverska forset-
ans til landsins, þá verðum við ennþá
reiðar þegar við hugsum um þau mann-
réttindabrot sem voru framin á Islandi af
Islendingum þessa daga.
Ung, einhleyp og barnlaus - lokaorð
Bríet vill biðjast afsökunar á því að enda vantaði á
greinina „Ung, einhleyp og harnlaus" sem birtist á þess-
ari síðu í síðasta tölublaði Veru. Okkur langar hér með
að birta endann sem upp á vantaði!
Staðreyndin er sú að sífellt fleiri konur kjósa að eignast aldrei
börn. Tölur frá Bandaríkjunum og Bretlandi frá árinu 1996 gefa
til kynna að 20 prósent kvenna í þeim löndum munu aldrei
eignast börn. Sérfræðingar telja að árið 2015 mun sú tala vera
komin upp í 33 prósent.
Og er barnleysi jafn tabú umræðuefni. Með því að lýsa yfir
ósk sinni um barnleysi á kona á hættu að teljast ókvenleg,
ómóðurleg, ósamfélagsleg, óþjóðleg, óyndisleg. En hvað með
það að ég kjósi ekki að eignast börn. Ég er aðeins ein af hundr-
uðum Jjúsunda sem hafa tekið Jíessa ákvörðun. Nú er að vaxa
úr grasi kynslóð kvenna sem í fyrsta skipti getur gert hvað sem
hún vill og komist eins langt og hún vill. Af hverju - nú vegna
þess að þær eiga ekki börn. Sama hvað feministar níunda og tí-
unda áratugarins reyndu að halda Jrví fram að konur gætu ver-
ið ofurkonur, unnið fullan vinnudag, stefnt að frama í starfi,
lialdið góðu sambandi við vini og ættingja og séð um allt heim-
ilið og öll börnin þegar hún kæmi heim, þá er þessi kona ekki
til. Mikill meirihluti kvenna á ísiandi sem eiga börn og mann
vinna hlutastarf tii að geta sinnt heimilinu. Og því miður er
ekki enn algengt að karlinn taki að sér heimilis- og uppeldis-
störfin svo að konan geti sinnt framanum.
Hlutverk uppalanda er tímafrekt og krefst allrar athygli
þeirra sem taka það að sér, hvort sem það er móðirin eða faðir-
inn. Og á hverju ári fjölgar þeirn sem kjósa það að eyða tíma
sínum í annað, hvort sem það er frami, ferðalög eða vinir. Ég er
ung, einhleyp og barnlaus. Og mér finnst það gaman.
27