Vera - 01.06.2002, Blaðsíða 43

kastinu en að lokum var ekkert bil
orðið á milli. Hún bara drakk. Ég
gat ekkert sagt og ekkert gert. Ég
reyndi það ekki einusinni. Hún
vissi þetta alveg sjálf.“ Arnfríður
klökknar þegar hún talar um
þessa vinkonu sína sem áfengið
hremmdi. „Hún gat svo miklu,
miklu meira hún Ásta mín. Það
bjó svo ofsaleg skáldgáfa í henni.
Það sem eftir hana liggur er ekki
nema brot af því sem í henni bjó.
En við vorum vinkonur þar til yfir
lauk og ég sakna hennar sárt.“
Ég gekk burt.
Þá mætti ég pípuhatti.
Hann kom á móti mér
í hlykkjum og rykkjum.
Góðan dag sagði ég.
..Hver ert þú?“ anzaði hann.
Ég er kona sem þú þekkir ekki.
Hvar er fólkið og börnin?
Þá orgaði hann:
„Fífl, ég er allt??? - það er ekkert til
nema ég, fíflið þitt.“
Hann hófst á loft, skyggði á sólina.
Þá sá ég að hann var padda
með stóra bitkróka, mettan kvið.
Þröskuldur hússins er þjöl vakti
athygli en svo kemur ekkert meira
út eftir þig. Er það vegna þess að
þú hættir að skrifa eða vegna þess
að þú vildir ekki gefa meira út?
„Hvort tveggja. Það endaði
með því að ég hætti að skrifa."
Hver var ástæðan?
„Æ, lífið er svo þungt í vöfum
stundum og það var það á þessum
árum. Ég var afskaplega kraftlítil
og ég gat ekki bæði unnið og skrif-
að þó að ég væri alltaf að reyna
það. Það kom að sjálfu sér og það
er alltaf sama sagan: Skáldið lætur
í minni pokann.“
Er það lögmálið?
„Já“, segir Arnfríður ákveðin.
Og þú valdir vinnuna?
„Það var ekki val, það var ekki
um annað að ræða.“
Fannst þér ekki sárt að hætta
að skrifa?
„Ég veit ekki hvað maður á að
kalla sárt og hvað maður á að
kalla einhverju öðru nafni. Það er
svo margt sem er sárt. Lífið er sárt.
Ég var heilsulítil frá byrjun, það
var berklafjandinn, sem hljóp mig
uppi hvert sem ég fór og lagði mig
með reglulegu millibili þar til mér
tókst um síðir að hlaupa hann af
mér.
Ef þú hefðir verið karl, held-
urðu að þér hefði reynst auðveld-
ara að helga þig skáldskapnum?
„Tvímælalaust. Launamunur
kynjanna var náttúrlega eins
óhagstæður og hann gat verið, þó
að margir karlmenn væru líka
mjög illa launaðir og ættu erfitt á
þessurn árum. Það er bara þetta
með konur að þær láta frekar kúga
sig. Karlmaðurinn berst frekar
fram í rauðan dauðann. Konur eru
líka miklu fremur í einhvers
konar fjötrum; ýmist fjötraðar af
fjölskyldu eða einstæðingsskap.
Kona er undantekningalítið mjög
illa sett sem einstaklingur. Ef hún
á annað borð leitar á vinnumark-
aðinn þá þarf hún helst að vinna
daginn út og daginn inn, hverja
einustu stund sem hún er á fótum.
Það segir almenningsálitið. Konur
þurfa líka að gera að minnsta kosti
tvöfalt meira en karlar til þess að
bera það sama úr býtum. Ég fann
þetta. Þetta er svo magnað og
inngróið í kynslóðirnar og lífið.“
Hugmyndaríkar konur...
— athugið!
brautargengi
ímpra
Impra - þjónustumiðstöð frumkvöðla og fyrirtækja heldur námskeiðið
Brautargengi
fyrir konur sem vilja hrinda viðskiptahugmynd í framkvæmd og hefja
eigin atvinnurekstur.
Markmið námskeiðsins er að þátttakendur:
• skrifi viðskiptaáætlun
• kynnist grundvallaratriðum stofnunar fyrirtækis
• öðlist hagnýta þekkingu á þeim þáttum sem koma að fyrirtækjarekstri,
s.s. stefnumótun, markaðsmálum, fjármálum og stjórnun.
Námskeiðið byggist upp á fyrirlestrum, verkefnatímum og persónulegri handleiðslu.
Tímabil: 4. september til 11. desember 2002.
Nánari upplýsingar og skráning eru hjá Impru, Iðntæknistofnun, í símum 570 7267,
570 7100 eða innritun@iti.is. Skráningu lýkur 12. ágúst n.k. Takmarkaður fjöldi.
Þátttakendur á Brautargengi eru styrktir af eftirfarandi sveitarfélögum:
Reykjavík, Kópavogi, Hafnarfirði, Mosfellsbæ, Bessastaðahreppi og Seltjarnarnesi.