Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1918, Síða 61

hættulegasta, sem mætir ykkur á leið ykkar í líf-
inu.
Hin fyrsta og mesta hættan, sem ílestum ungum
mönnum hefir orðið að tjóni, er bvennivínið. Eg er
enginn dularklæddur bindindispostuli, en ég er mað-
ur sem veit, um hvað ég er að tala, og segi ykkur pað
sem rejmslan hefir kent mér, og eg fullvissa ykkur
um, að sú hætta, að þið spillið framtíð ykkar með
áfengum drekkjum, er meiri, en nokkur önnur hælta,
eða réttara sagt, meiri en allar aðrar hættur saman-
lagðar. Menn geta verið sokknir niður í hvern annan
löst, sem vera vill, og pó rétt sig við og unnið sér
að nýju traust og virðingu. En að flýja frá drykkju-
fýsninni er rétt að segja hverjum manni um megn.
Eg pekki að eins sár-fáar undantekningar. Fyrst og
fremst megið pið ekki neyta áfengra drykkja í óhófi;
bezt væri að pið snertuð pá ekki. En sé pað ykkur
of erfitt, pá standið óbifanlega fast við pann ásetning,
að bragða pá aldrei nema við mállíðirnar. — -----------
Næst mesta hættan, sem vofir yfir ungum fram-
gjörnum manni í okkar mannfélagi, er að hætta fé
sínu í vafasöm gróðafyrirtœki (spekulationer). --------
Varla verður bent á einn einasta mann, sem skapað
hefir sér auðæfi á fjárglæfratyrirtækjum. Peir, sem
spila fjárhættuspil, deyja í fátækt. Og ennfremur verð-
ur varla bent á nokkurn fjárglæframann, sem lifað
hefir lífi sínu sjálfum sér til sæmdar og öðrum til
gagns.------
Þriðja og síðasta hættan, sem ég ætla að vara ykkur
við, hefir orðið mörgum efnilegum, ungum manni að
pví tjóni, sem riðið hefir framtíð hans að fullu. Pað
er pessi hættulegi ósiður, að ganga í ábyrgðir. Pað
er pví hættulegra, sem pessi drepandi ósiður læðist
að mönnum undir grímu vináttunnar. Hann talar
auðvitað til góðsemi ykkar, og pá virðist liggja svo
beint við að svara: Hvernig á ég að neita góðum
vini mínum um greiða, pegar pað kostar mig ekki
(7)