Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1918, Síða 122

bættinu og í lok síðastl. árs forsætisráðherra Eng-
lands. — Viðureigninni þarna á vesturvigstöðvunum
heflr verið þannig varið, að ýmist liafa bandamenn
eða Pjóðverjar gert harðvítugar tilraunir til þess að
rjúfa herlínu fjandmannanna, en það hefir hvorugum
tekist. Haustið 1915 gerðu bandamenn tilraun til þess
hjá Loos, en hættu við það eftir gífurlegt mannfall
báðumegin. Snemma á árinu 1916 hófu svo Pjóðverj-
ar sókn hjá Verdun og var henni haldið uþþi í marga
mánuði, en þar fór á sömu leið. Þeim tókst ekki að
brjótast þar í gegn. Sumarið 1916 sóttu bandamenn
aftur á hjá Somme, en varð lítið ágengt. En nú í vor
hafa þeir magnað þá sókn í sama stað og lekið fyrir
miklu stærra svæði. Var undirbúningur til þeirrar
viðureignar mjög mikill af hálfu bandamanna. En
áður til hennar kæmi, færðu Pjóðverjar herstöðvar
sínar aftur á bak á öllu svæðinu norðan frá Arras
og suður að Soissons. En á allri herlínunni norðan
frá Lens og suður og austur að Reims hefir mjög
verið barist þetta vor, og þýzki herinn hefir, eins og
þegar er sagt, hörfað aftur frá töluverðu svæði, sem
hann hefir áður haldið. En nú hafa Pjóðverjar, vegna
kyrðarinnar á austurvígstöðvunum, getað sent mikinn
her þaðan vestureftir, og viðureigninni þarna heldur
enn áfram, þegar þetta er skrifað. Bandamenn virð-
ast hugsa sér, að halda sókninni þar áfram og ná
þar úrslitum, því þangað er nú stefnt her þeim, sem
Bandaríkin í Norður-Ameríku koma á fót, en Pjóð-
verjar segja hins vegar, að bandamönnum takist
aldrei að vinna úrslitasigur á vesturvigstöðvunum.
Að austanverðu héldu Austurríkismenn og Pjóð-
verjar her sínum í byrjun ófriðarins inn í Pólland,
móti Rússum. En Rússar héldu með mikinn her inn
í Austur-Prússland, því þar voru Pjóðverjar veikastir
fyrir og lega landsins þannig, að Rússar gátu sótt
þar á bæði að austan og sunnan. Hefir það án efa
hnekt nokkuð framsókn Pjóðverja að vestanverðu
(68)