Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 41
lögur komu þar fram til umbóta, er síöar varö á
komið, en ekki þókti hann væginn í dómum, enda
varö hann fyrir árásum miktum, og sjálfur konungur
sá þaö vænlegast að reka hann í eins konar útlegð,
»rannsóknaferö« um Norðurálfu var það látið heita.
Fimm ár tók Tsch. þessi útlegð, og hlaut hann þó
bæði áminning og hótun um brottrekstur úr embætti
fyrir skrif sín á þeim tíma í blaðið »Köbenhavns-
posten«, er enn voru allhvassyrt. Árið 1838 fekk
hann að koma heim, en var þó bráðlega aftur um
tveggja ára tíma utan lands og lét af embætti 1841
með eftirlaunum. Hafði hann siðan um hrið ofan
af fyrir sér með mannvirkjagerð og verzlunarfyrir-
tækjum; jafnframt sinnti hann af kappi þjóðmálum
og ritaði mikið i blaðið »Fædrelandet«, og þessi
starfsemi tók brált hug hans allan. En skoðanir hans
og vinsældir má af því marka, að hann varð for-
maður bændavinaflokksins 1846, er hann var stofn-
aður, og varð þá Balthazar Christensen varaforraað-
ur. Hann varð, ásamt Monrad, ráðgjafl í fyrsta þing-
bundnu ráðuneyti Dana, marsráðuneytinu, hermála-
ráðgjafi þar, hinn fyrsti með Dönum. Hann fylgdi
mjög róttækum skoðunura, er þá þóktu, almennum
kosningarrétti, og var andvígur því, að konungkjörnir
þingmenn skyldi eiga sæti á þingi. í þjóöþingi Dana
átli hann nálega óslitið sæti 1849—66 (nema tvo mán-
uði 1853). En 1866 vildi hann ekki gefa kost á sér
framar til þingmennsku. Á þingi gætti Tsch. svo
m'jög, að talið er, að enginn hafl þar haft meiri og
víðtækari áhrif en hann, nema ef vera skyldi Mon-
rad, enda átti hann sæti í mörgum hinna helzlu
þingnefnda (t. d. alla þingtíð sína í fjárlaganefnd og
var formaður hennar frá 1859). Hann var og manna
iðjusamastur, og svo er sagt, að hann hefðist við í
þingsölunum nálega frá morgni til kvölds, hvern dag
cr þÍDg stóð yflr. Hann bar og skyn á marga hluti
og var manna úrræðabezlur, var fjörugur rsaðumað-
(37)