Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 77

að skipta. En er Sæmundur sá, í hver efni var
komið, varð hann reiður með sjálfum sér, en fekkst
pó fátt um; en pað sást á, að hann í skyndi greip
hatt sinn og skauzt, sem örskot væri, út úr bænum
og á bak hesti sínum. Varð þar fátt um kveðjur, og
skilur svo með þeim. En það skildi þá prest og
bónda, að sitt sýndist hvorum. Prestur vildi eiga
málið við Filpus bónda í Garðsvika og hélt hann
eiga kúna, og dró það þar til, að hún var eigi með
marki Sæmundar, og hugði að Sæmundur af stór-
mennsku og yflrlæti hefði gengið í málið og ætlað
það sér til fjár og frama, En Sæmundur sagði, að
kýrin hafði honum verið ánöfnuð, þótt eigi væri
mörkuð, og víst er það, að hann tók til sín þá særðu
kú, en fekk Filpusi bónda aðra kú, góða og galla-
lausa. Kunnum vér ekki að segja, hvor í þessu hefir
haft réttara að herma, enda þykir oss á litlu ríða.
Kap. 6. Nú víkur sögunni að Velli, þar er sýslu-
maður bjó, Bonnason. Hann hélt þénara, Brynjólf
Svenzon, reyndar Benediktsson, prests í Hraungerði,
Sveinssonar prests, Halldórssonar bónda vestan úr
Steingrímsflrði. Brynjólfur hafði árinu áður farið
utan og numið lög við háskólann i Kaupmannahöfn;
þó gekk hann eigi i latínska lectíu, eins og þeir, sem bezt
nema, heldur varð hann, sem þá hét, danskur laga-
maður, en það var í skopi kallað kúskalærdómur;
var þó vel við unanda, þar sem til hlitar var lært.
Pó var um þá í lög fært, sem þenna lærdóm kunnu,
að eigi máttu í Danaveldi hafa á hendi dómaraem-
bætti, nema í íslandi ogGrænlandi; þókti innlendum
sumum landi þessu vera gerð minnkun í þessu, sem
fleira, eins og hér væri minna um vert dómarann en
annarstaðar. Brynjólfur, sýslumannsþénari, var út-
lærður í þessu og kominn aftur til landsins, þegar
hér var komið, og hafði sýslumaður fengið hann
fyrir meðþjón í embættinu og þegið af höfuðsmanni
bréf upp á þenna hans myndugleika; kallaði almúgi
(73)