Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 86

mótmæli, æðra sem lægra, hélt jafnan upptekinni
meiningu og reiddist þá oft illa, ef nokkur vildi
anda móti vilja hans. Kom þar stundum, sem von-
legt var, að þeir ræddu um ýmsa hluti og að Brynj-
ólfur vildi koma fram sinni meiningu; það þoldi
honum eigi sýslumaður. Pað bar og undir eigi all-
sjaldan, að Brynjólfur var við öl, og var hann þá
eigi jafnaðarmaður, heldur ósvífinn í orðum og kapp-
gjarn, en það þoidi hinn lítt; og svo má vera, að
fleira hafi i milli borið. En það heyrðist á, að sýslu-
manni þókti nóg um og fannst eigi til, en ekki
kunnum vér að segja, tneð hverjum verðleikum það
var; og var þetta nokkuru áður en hér var komið.
En sem komið var í þetta horf og sýslumaður er
búinn að fá seinna ritið frá höfuðsmanni, kemur
það upp, að Bonnason skipar Brynjólfi af heimili
sínu, um nýárið, og lætur sem þeir eigi megi saman
búa, að eigi skyldi verða sagt, að þeir styngju höfð-
um saman, og ætluðu margir hann gera það til vilja
höfuðsmanni og svo sem til að hreinsa sjálfan sig, og
sjálfur lét hann sem hann væri til neyddur þessa verks,
vegna höfuðsmanns. Skildi það enginn maður, hvernig
á þessu stóð, en allir þóktust vita, að eigi gat höf-
uðsmaður meinað sýslumanni að halda mann á
heimili sínu, ef sjálfur vildi halda. En ólíklegt þókti,
að sýslumaður gerði hann útlægan af heimilinu til
að sýna, að hann væri í allri sökinni og að af hans
völdum væri svo illa komið kýrmálið, þar allir vissu,
að sýslumaður átti þar hlut að jafnframt og gat
sjálfur ráðið, hefði hann viljað betur ráða og hamla
vandræðum. Sýslumaður varð lítt þokkaður af þessu
verki. Brynjólfur hlaut nú að fara á brott og vissi
eigi, hvert fara skyldi, þar ekki kæfðu hann heldur
vinsældirnar. Sýslumaður var heldur fár til hans í
orði og viðmóti og allri liðveizlu, léði honum ekki
hest á næstu bæi, og þókti það lítilmannlegt, svo
(82)