Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 100
sem tæki allan heyfenginn. Taldi hann, að hún
mundi borga sig vel. Á síðastliðnu sumri hefði hann,
með sama mannafla og áður, fengið sjötíu hestum
meira af heyi, og þakkaði hann það eingöngu hlöð-
unni.
Petta er eftirtektarvert og ætti að vera hvöt fyrir
bændur til að alhuga nákvæmlega, hver hagur geti >
verið að góðum hlöðum. Mér hefir reiknazt svo til,
að hagurinn við það að geyma hey í hlöðu, saman-
borið við að geyma hey í garöi, þakið með torfi, sé
að minnsta kosti 1 kr. á hestburð á ári hverju.
Landsspjöll vegna ristunnar þó ekkert reiknuð.
Með svipuðum rökum mætti lýsa því, á hvern
hátt unnt sé að létta störfin við innanhússverkin með
haganlegum húsum og auknum þægindum. í þess-
um atriðum erum vér mjög skammt á veg komnir,
einkum til sveita. Veldur því bæði fátækt og fáfræði.
Pessi svo kölluðu þægindi eru hlutir, sem sifellt eru
að breyfast og taka endurbótum. Ef húsum er hag- ^
anlega fyrir komið í heildaratriðum og rúmgóð, er
sífellt unnt að endurbæta þau innan, hvað þetta
snertir.
Herbergjaskipun í íbúðarhúsum getur verið undar-
lega breytileg og vandasöm. Vandinn er ekki fólginn
að eins í því, að koma herbergjum í góða heild, fá
góða lögun á hverju herbergi, stigagöngum og for-
dyri og að allt þetta falli vel heim við svip hússins,
heldur verður líka fyrst af öllu að reyna að gera
sér grein fyrir því, hvernig búið verði í húsunum.
Þetta atriði, hvernig eigi að búa eða lifa í nýtízku-
bændabýlum er, sem eðlilegt er, almenningi mjög
óljóst. Breytingin frá lélegum torfbæ eða timbur-
hjalli að vistlegu steinhúsi er svo mikil, að fólk átt-
ar sig ekki þegar í stað á því, hvernig það skuli
taka henni. Tíðast verður mönnum á að apa eftir
lifnaðarháttum kaupstaöarbúa: kaupa ílos-húsgögn í
»stássstofu», rennda birkistóla í borðstofu o. s. frv.
(96)