Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 90

þykir«. Pó mun þetta vafstur allt hafa hnekkt frama Brynjólfs,
og eigi varð hann sýslumaður fyrr en 15 árum síðar. Ekki fór
liann utan, sem hann hafði ætlað, heldur komst hann jafnharðan
í þjónustu Gríms amtmanns Jónssonar á Möðruvöllum. En lield-
ur varð dvöl lians skömm þar og litla gæfu sókti hann þangað;
varð að fara þaðan á óhentugum tíma. Eftir það mun hann hafa
verið hjá Iandfógeta alllengi. Brynjólfur virðist þó hafa verið
allvel gefinn maður; t. d. lauk hann prófi í dönskum lögum
eftir eins árs dvöl í Kliöfn, með 1. einkunn, eu hafði áður verið
skrifari hjá Bonnesen nokkur ár. Pað, sem mest mnn hafa háð
Brynjólfi, mun hafa verið geðofd; djarftækur þókti hann og til
kvenna.
Húsagerð í sveitum.
Vér íslendingar getum ekki hrósað oss fyrir það
að eiga fjölbreyttan né fagran húsastýl. Ástæðan er
ekki sú, að hér hafi ekki búið jafnlistræn þjóð sem
í öðrum löndum, heldur veldur hitt fremur, að vor
fáu hús, sem fullnægja listkröfum, hafa verið unnin
úr haldlitlu efni. Sést því eigi steinn yfir steini eftir
1000 ára strit. Aö eins fáir myndarlegir torfbæir
standa frá síðusiu öld. Bera þeir nokkurt vitni um
þróun húsagerðarinnar eöa vanþróun. Samanburð
á fyrri alda og nútíðarslýl vantar, og er þess vegna
ekki auðvelt að dæma um framför né hnignun.
íslenzki sveitabæja-stýllinn — burstarþilin milli
torfkampanna — er sá eini stýll, sem vér með réttu
getum tileinkað fortiðinni. Hann er spegill af lifs-
kjörum, hugsunarhætti og manndómi þjóðarinnar.
Hann er stofn, sem yngri kynslóðir eiga að þroska
og fegra á þjóðlegan hátt.
Húsakynnin segja margt og mikið um menningar-
hagi þjóðanna. Næst bókmenntunum eru þær vottur
um ástand sins tima og tala máli, sem aliir hugs-
andi mcnn skilja.
(86)