Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 107

og vita ætiö, hvernig honum liði, hvort sem hlut-
skipti hans yröi upphefð eða niðurlæging.
Að sönnu vakti göfgi og fegurð Arabahesta all-
mikla alhygli á Frakklandi, en um þessar mundir
voru Frakkar vanir Normandí hestunum, bæði í
hernaði og veiðiferðum, en þeir voru miklu stærri
en Arabahestar, svo að þessir göfugu gestir hlutu
allt annað en fulla viðurkenning sem reiðhestar i
Frakklandi. Hlutskipti Selians varð að draga flutn-
ingsvagn milli Parísar og Versala, en hann felldi sig
ekki við þá atvinnu og gerðist svo óstýrilátur, að
ákveðið var að selja hann, en er enginn fekkst kaup-
andinn, var hann loks gefinn einum ökumannanna,
en hann seldi viðarkaupmanninum, sem kvekarinn
hitti. Englendingnum þóktu þessi ævintýri hestsins
svo einkennileg, að hann tók hann með sér til Eng-
lands, ásamt Máranum, sem hét Agba, og kettinum,
sem fylgdi honum, og nú fekk Márinn að hirða
Sehan og hlynna að bonum eftir Vild.
Kvekarinn átti stórbýli skammt frá Lundúnum,
og þar náði Sehan sér fljótt við aðhlynningu Márans,
en þessi eyðimerkursonur vildi ekki temjast, heldur
en fyrr, og ekki aðra nærri sér en Agba og köttinn,
og varð því hændari að þeim, sem lengur leið.
Enginn gat riðið honum nema Márinn, og bæri svo
við, að aðrir voguðu sér á bak á Sehan, varð það
ætíð að slysi. Kvekarinn uppgafst því á þessum fé-
lögum og seldi hestinn gestgjafa nokkurum i Gylleni
við Gharing Cross. Márinn fekk ekki að fylgja Sehan,
þvi að kaupandinn kenndi það göldrum hans, hvernig
hesturinn væri, og fyrirbauð Agba algerlega að kom'a
nokkru sinni í húsið til Sehan. í örvæntingu sinni
reyndi Márinn að svíkjast að næturlagi i húsið til
Sehans, en var staðinn að tilrauninni og honum varp-
að i fangelsi. Komst þá saga hestsins, Márans og
kattarins á hvers manns varir og barst því bráðlega
til eyrna jarlsins af Godolphín. Sá hann aumur á
(103)