Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 84

segir Filpus, aö hann biður höfuðsmann ásjár, ef
hann hyggur sig aflagaborinn, og að hann treystir
réttsýni hans og gæzku til að rétta nokkuð sinn
hluta, eftir slíka hremming, er hann hefir nú fengið,
að hann hyggur ómaklega. Er nú ákæra þessi send
suður á nes.
Iíap. 11. Víkur nú þangaö sögunni, að höfuðsmað-
ur fær þessa klögunarskrá, og með því að hans er
lítt getið hér á undan, þá verður með fám orðum á
að minnast. Var kenningarnafn hans Krieger. Hann
hafði verið hér i landi tvö ár, er þessi saga gerðist.
Hann bjó þar, er áður til forna var kallað i Klækja-
geröi (tugthús), en nú hét Kongsgerði, og höfðu
nokkurir höfuðsmenn búið hér fyrir hann, síðan er
hætt var að setja þangað sakamenn í varðhald og
erflði. Krieger hafði nokkuð um suma hluti annað
snið en hinir fyrri; lagði hann meir lag sitt við
landsmenn og sinnti þeim betur; var við hvern
mann lítillátur og Ijúfur, þó að fátækur væri eða
almúgamaður; bar hann og landsfólkinu gott orð.
Hann var og gestrisinn mjög, langt um fram það,
sem verið hafði siður enna fyrri, eða almennt
danskra manna; hélt hann oft heimboð og tók vel
kunningjum sínum. Var hann því vinsælli en margir
fyrir hann, af hverjum sumir höfðu sýnt landsfólki
meira metnað en lítillæti og oft látið á sjá, að þeir
virtu lítils landið og landsfólkið og siði þess, og
borið illt af því út í Danmörk. En sem Krieger fær
að lesa klögun Filpusar, er svo sagt, að honum
gramdist öll sú meðferð og að honum þókti lítt að
lögum og vill rétta hlut Filpusar. Sendir hann svo
klögun þessa austur að Velli og segir, að þeir Bonna-
son og fóveti skuli hreinsa sig, og var það almennt
mál, að hann fór þar um mörgum og strfðum orð-
um, en er þó eigi svo kunnugt, hvað var, því að
aldrei fekk fóveti það bréf að sjá eða nokkur annar,
og hafa hvorki Bonnason né höfuðsmaður viljað sýna
(80);