Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 88

Finsen], beiddi um frest, svo að málið varð eigi
að því sinni upp tekið til dóms. En það var reyndar
með fram undir ferð Brynjólfs suður á nes, að fala
sér far ulan; hafði hann, er hann var rekinn frá
Velli, sett sér það í huga, að hann skyldi sigla á
kongsfund, til að freista, ef hann mætti ná réttingu
á málum sínum, þvi að honum þókti höfuðsmaður
hafa lagzt á sig ómaklega og þungtega. Lá póstskip
um þenna ttma í Hafnarfirði. Varð honum greitt
fyrir við stýrimann, og hét hann honutn því, móti
því að hann lúki honum 20 spezíur. Við þetta fór
Brynjólfur aftur austur og settist enn að á Stórólfs-
hvoli um tíma. Brynjólfur var maður fátækur og
átti engan fararkost, að hann mætti komast utan af
eiginrammleik; hann hafði þvi tekið það til bragðs,
að hann reit hreppstjórum um alla sýsluna, og sem
hann hafði þakkað þeim trúa þjónustu og hlýðni
við sig liðinn tíma, biður hann þá safna nokkurri
ölmusu sér til handa hjá þeim, sem af gæzku sinni
vilji góðfúslega láta og líta á nauðsyn sina og fá-
tækdóm, því að honura þyki engin skömm að fá-
tæktinni eða því að játa hana. Margur hrærðist
miskunnar og lagði nokkuð tii, og fekk hann, svo
að vér vitum fyrir víst, 60 spezíur, og mun þó meira
hafa verið. Fór hann síðan að ákveðnum tíma suður
i Hafnarfjörð til utanferðar.
Kap. 14. Nú sem Brynjólfur er suður kominn, fær
hann að heyra, að lokið er málinu fyrir landsytir-
rétti, að hann var óátalinn um öll þessi mál, að
Bonnason skyldi standa kostnað málsins fyrir þeim
rétti, en allt, sem áður hafði gert verið í málinu við
pólitíréttinn á Velli, vera sem ónýtt og marklaust.
Póktu fóveta góð tíðindi. Fær hann nú öll skjöl til
að hafa með sér á kongsfund, og voru það víst 20
arkir, og var málið eigi allstutt, sem af því má ráða,
þó að hér sé stutt yfir farið; var svo mælt, að fó-
veti kvaðst nú hafa það í höndum, að hann kynni
(84)