Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 74

hann fái pað sannað, og muni honum sá kostur fríð-
astur að sættast á málin, er hann gefi honum af góð-
mennsku sinni kost á pvi; en gangi hann eigi strax
að peim kostum, muni hann láta lengra reka og
stefna honum til dóms og laga, og neyta allra gagna
gegn honum; hafi hann pá engum nema sjálfum sér
um að kenna, pótt verr fari, er hann nú bjóði hon-
um góðmótlega sætt og fyrirgefning; segir, að hann
vill gera honum pann kost að láta mál petta niður
falla, ef hann lúki sér 15 spezíur; og kallar hann
petta minningarbót, en engan dóm; hafi Bonnason
sagt, að petta væri skýlaus lög. En geri hann eigi
greiðan urskurð um petta og gangi nú pegar i stað
að kostum pessum, pá leggi hann málið til réttra
laga. Húskarl verður skelkaður af orðum hans og
hyggst i vanda kominn, er hann hafi ratað í lögbrot
svo mikið, og hyggur, að nú, sem komið sé, muni
sá kostur beztur að ganga að pessum boðum og
hafna eigi sættum við slíkt ofurefli sem sé að eiga;
svarar svo bónda, að hann muni penna kost upp
taka, í pann vanda sem hann sé kominn. Heimta peir
svo penna og blek til að semja sín á railli löglega
sættarskrá með pessum kostum.
Kap. 4. í penna tíma var Sigurður prestur ekki
heima. Það var réttardagur FJjótshlíðarmanna, og
hafði hann riðið pangað til að sjá um verk með
húskörlum sínum við fjárheimtirnar; var hann enn
ekki heim kominn, er peir Sæmundur og Filpus
ræddust við um kýrskurðinn. En sem peir vildu fá
blek og penna, varð par seint til úrræða. Prestur
átti tvo syni heimi, sem par voru að læringu, og var
farið til peirra; hugði Sæmundur víst, að par myndi
blek að fá. Synir prests hétu Vigfús, hinn eldri, en
sá yngri Gísli. Pókti peim bræðrum ískyggilegt sam-
tal peirra Sæmundar, er Sæmundur var kappsmaður
og orðsnjallur og klókur; myndi húskarl eigi fá séð
við honum; myndi pví bezt, að eigi yrði fastbundið
(70)