Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1931, Blaðsíða 109
Newmarken, sinn í hverjum flokk, sem reyndur var.
Var hann svo sannfærður um, að þeir hlytu að sigra,
að hann ákvað, aö Sehan, faðir þeirra, skyldi vera
við kappreiðarnar, til að njóta sigurgleðinnar með
sonum sínum.1) Veðreiðadaginn var Agba viðstaddur
veðreiðarnar, klæddur rojög dýrum og skrautlegum
Austurlandabúningi, ríðandi á Sehan, sem var skreytt-
ur með gullbitli og dýrindis-áklæði gullsaumuðu, úr
purpura, en tveir þjónar skrautklæddir gengu sinn
til hvorrar handar. Nú heilsaði mannfjöldinn Sehan
með fagnaðarópi. Svo var öldin snúin, siðan er þeir
félagar voru ófriðhelgir á óðaii jarlsins.
fað voru engar tálvonir, sem jarlinn hafði alið i
brjósti um þá bræður, syni Sehans. Allir sigruðu
þeir, hver i sínum flokki, og allir héldu þeir metorð-
um sfnum, öll þau ár, er þeir komu á veðreiðabrautir.
Sehan, faðir þeirra, fór heim til Gogmagog-hallar-
innar, með mikilli viðhöfn, svo sem væri hann aðal-
sigurvegarinn. Þegar þangað kom, var hann skirður
i annað sinn, og nú nefndur Godolphín Arabian.
Honum til nafnfestu var nafnið höggvið í marmara-
skjöld og roðið gulli. Síðan var skjölduripn festur
upp í húsi þessa fræga hests, og þar lifði hann, i
hávegum hafður til æviloka, 1759.’)
Kötturinn lifði litlu skemur en Godolphin, en Már-
inn litlu lengur, svo að allt gekk þetta að óskum,
eins og vera bar.
Þetta getur verið bending um það, hvers virði eru
kynbætur og kynrækt.
Theodór Arnbjarnarson, ráðunautur.
1) Pað voru þeir Sath, Cade og Regulus, sem allir eru frægir
veðreiðahestar og ættfeður. 2) Ættbók veðreiðahestsins, 1753.
(105)