Andvari - 01.01.2010, Blaðsíða 13
ANDVARI
FRÁ RITSTJÓRA
11
er til meginhlutverks Ríkisútvarpsins og sjónvarps þess sérstaklega. Efni af
þessu tagi fær jafnan mikið áhorf og laðar því að marga auglýsendur. Þannig
verða markaðssjónarmið mikils ráðandi í rekstrinum. Æskilegast væri að
þjóðarfjölmiðill eins og Ríkisútvarpið yrði kostaður eingöngu af afnotagjöld-
um, hvernig sem innheimtu þeirra myndi fyrir komið. En til þess að svo megi
verða þurfa stjórnvöld að skerpa stefnu sína í þessum málum og skilgreina
mun betur þær kröfur sem þau gera til Ríkisútvarpsins. Þegar þetta er ritað
er unnið að nýjum þjónustusamningi milli ríkisstjórnarinnar og Ríkisútvarps-
ins. Er vonandi að tryggilega verði frá honum gengið svo að ekki verði undan-
dráttur á efndum á hvorugan bóginn.
Það var mikið átak fámennri þjóð að koma á fót eigin sjónvarpi fyrir rúmum
fjörutíu árum. Þar lögðu margir hönd á plóginn, en hér hefur sérstaklega verið
minnt á hlut Benedikts Gröndals, af því að hann var hvorttveggja í senn,
sívakandi hvatamaður og einbeittur forustumaður þegar út í framkvæmdir
var komið. Benedikt var ekki einn þeirra stjórnmálamanna sem mest halda
sínum hlut fram og miklast af eigin verkum. Eiður Guðnason, vinur og sam-
herji Benedikts, lengi fréttamaður við Sjónvarpið, víkur að störfum hans á
þessu sviði í eftirmælagrein með svofelldum orðum: „Enginn einn maður átti
jafnmikinn þátt í því að íslenskt sjónvarp komst á laggirnar 1966 og Benedikt
Gröndal. Því hafa nú flestir gleymt að hann fékk samþykkt á Alþingi að
aðflutningsgjöld af sjónvarpstækjum (þá var Keflavíkursjónvarpið eitt um
hituna) skyldu renna til íslensks sjónvarps. Þetta gerði líklega gæfumuninn.
Benedikt var sannur hollvinur Ríkisútvarpsins og mótaði dagskrárstefnu þess
og þróun með margvíslegu móti.“ (Morgunblaðið, 13. ágúst 2010)
Ríkisútvarpið hefur skipt þjóðina miklu alla tíð og deilurnar um þessa
stofnun fyrr og síðar eru til marks um að miklar kröfur eru til hennar gerðar.
Þannig á það líka að vera. Ég þykist geta fullyrt, af löngum og nánum kynn-
um, að starfsfólk stofnunarinnar skortir hvorki metnað né vilja til að þjóna
þjóðinni vel. Þá skiptir líka máli að stjórnvöld, þeir fulltrúar landsmanna sem
með valdið fara, láti ekki sitt eftir liggja að búa Ríkisútvarpinu, útvarpi og
sjónvarpi, sem best skilyrði til að gegna skyldum sínum.
Gunnar Stefánsson