Andvari - 01.01.2010, Blaðsíða 21

ANDVARI
BJÖRN ÓLAFSSON
19
einmitt um íþróttir, og bar hún vott um sterkar hugsjónir og metnað.25
íþróttafélag Reykjavíkur hafði verið stofnað 11. mars 1907, og sat
Björn í stjórn þess 1915-1918.26 Björn gerðist ritstjóri blaða þess,
Sumarblaðsins, sem kom út 1916-1918, Vetrarblaðsins 1916 og fyrsta
heftis Þróttar 1918, en það blað kom út 1918-1923. Er handbragð
Björns augljóst á mörgum greinum í blaðinu, en hann skrifaði kjarnyrt
mál og nokkuð fornlegt:
Fjallgöngur hafa göfgandi áhrif á menn. Þeir hefjast yfir smásálarskap og
lítilmennskuhátt. Hinn andlegi sjónhringur verður rýmri. Þeir fá meira sið-
ferðisþrek en aðrir menn og heilbrigðari hugsunarhátt. Þeir eiga hægara með
að mæta erfiðleikunum og sigrast á þeim.27
Einn vinur Björns var Helgi Jónasson frá Brennu, sem kölluð var, en
það var lítið steinhús við Bergstaðastræti, sem faðir Helga, Jónas Guð-
brandsson steinsmiður, hafði reist. „Þarna var jafnan gott að koma, þótt
húsakynni væru ekki mikil,“ sagði Björn síðar, „og vinsamlega var
tekið á móti þeim ungu mönnum, sem þangað komu til að ræða áhuga-
mál sín og hugsjónir þeirrar kynslóðar, sem þeir sjálfir tilheyrðu.“28
Þeir Björn og Helgi voru aðalhvatamenn að fyrsta víðavangshlaupi Í.R.,
sem haldið var á sumardaginn fyrsta 1916.29 Var Björn þriðji í röðinni
í hlaupinu árið eftir, 1917. Þeir Björn og Helgi stofnuðu einnig árið
1916 „Nafnlausa félagið“, sem þeir kölluðu svo, en tilgangur þess var
að ferðast um óbyggðir landsins. Var Helgi formaður. Ein frægasta ferð
þeirra félaga var sumarið 1918, þegar þeir gengu fimm saman, Björn,
Helgi, Einar Viðar, Haraldur Johannessen og Tryggvi Magnússon, inn í
Þórisdal undan Langjökli. Voru þeir marga daga í ferðinni og höfðust
við í tjöldum að næturlagi. Skrifaði Björn um ferðina í Eimreiðina sama
ár.30 Einnig birti Björn nokkrar ferðasögur í Vísi?1
Nafnlausa félagið var eins konar fyrirrennari Ferðafélags íslands, en
Björn Ólafsson var einn aðalhvatamaður að stofnun þess. Tildrög voru,
að Sveinn Björnsson, sem þá var sendiherra íslands í Kaupmannahöfn,
vakti máls á því við Björn snemma árs 1927, að stofna þyrfti á íslandi
svipað ferðafélag og störfuðu á Norðurlöndum. Lofaði Björn Sveini
því, að hann skyldi beita sér fyrir stofnun slíks félags, enda átti Sveinn
sjálfur óhægt um vik, þar sem hann bjó í Kaupmannahöfn. Björn hafði
tal af þeim mönnum, sem hann taldi deila með sér áhuga á málinu, og
fóru undirbúningsfundir fram á skrifstofu hans. Sendi hin sjálfskipaða
undirbúningsnefnd frá sér ávarp til almennings fyrir stofnfund, sem