Andvari - 01.01.2010, Qupperneq 49

ANDVARI
BJÖRN ÓLAFSSON
47
nauðsynlegt. Fékk Ólafur Thors því ráðið, að Bjarni var í efsta sæti
og Björn næstur honum, þá Jóhann Hafstein og Gunnar Thoroddsen.
Véku þeir Hallgrímur Benediktsson og Sigurður Kristjánsson af þingi.
Mánudagsbladip skrifaði í svipmyndum af frambjóðendum í kosning-
unum: „Björn Ólafsson er dugnaðarmaður og Ijúfmenni í viðkynningu,
en hvernig sem á því stendur, hefur hann lengi verið fremur óvinsæll í
Reykjavík, einkum eftir setu sína í utanþingsstjórninni 1942-1944.“’19
Ólafur Thors sagði líka Thor, bróður sínum, að Björn Ólafsson væri
óvinsæll, en „mér er fremur vel við hann eins og þér“.120
Eftir kosningar tókst ekki að mynda meirihlutastjórn, og myndaði
Ólafur Thors þá minnihlutastjórn Sjálfstæðisflokksins 6. desember
1949. Þar var Björn Ólafsson fjármála- og viðskiptamálaráðherra, Bjarni
Benediktsson utanríkis- og dómsmálaráðherra, Jóhann Þ. Jósefsson
atvinnumálaráðherra og Jón Pálmason á Akri landbúnaðarráðherra.
Magnús Gíslason var sem fyrr ráðuneytisstjóri í fjármálaráðuneytinu,
en Þórhallur Ásgeirsson var nú orðinn ráðuneytisstjóri í viðskiptaráðu-
neytinu. Fyrr á árinu hafði dr. Benjamín H. J. Eiríksson, hagfræðingur
hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, verið fenginn til að skrifa skýrslu um
efnahagsmál á íslandi, og hafði hann lagt til, að gengi krónunnar yrði
fellt, en losað um höft á innflutningi og gjaldeyri. Minnihlutastjórn
Olafs Thors fékk Benjamín til landsins, og undirbjuggu þeir Benjamín
og Ólafur Björnsson hagfræðiprófessor löggjöf, sem miðaði að því að
minnka innflutningshöft. Kom það í hlut Björns Ólafssonar að mæla
fyrir tillögum þeirra á Alþingi.121 Vantraust var hins vegar samþykkt
á minnihlutastjórnina á útmánuðum 1950. Sagði hún af sér 2. mars
1950, og tók við mikið þóf á Alþingi. Framsóknarmenn neituðu enn
að sætta sig við stjórnarforystu Ólafs Thors vegna „eiðrofsmálsins“ frá
1942. Stefndi aftur í utanþingsstjórn, sem Sveinn Björnsson hafði beðið
Vilhjálm Þór um að mynda.
Þá unnu sjálfstæðismenn það til stjórnarmyndunar með Framsókn-
arflokknum, að framsóknarmaður yrði forsætisráðherra, Steingrímur
Steinþórsson, sem þá var forseti Sameinaðs þings. Myndaði hann sam-
steypustjórn þessara tveggja flokka 14. mars 1950. Var Björn Ólafsson
þar mennta- og viðskiptamálaráðherra, en fór einnig með flugmál og
Póst- og símamál. Aðrir ráðherrar Sjálfstæðisflokksins voru Ólafur Thors
atvinnumálaráðherra og Bjarni Benediktsson utanríkis- og dómsmála-
ráðherra. Framkvæmdi sú ríkisstjórn í meginatriðum þær tillögur, sem
vantraust hafði verið samþykkt á minnihlutastjórn Ólafs Thors fyrir að