Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1933, Síða 65

SÉRA JÓNAS A. SIGURÐSSON
45
upp, og út yfir slétturnar og skóg-
ana í Ameríku — út yfir sjóndeild-
arhringinn, til dalanna og fjallanna
á Próni eða hvert þangað, sem ís-
lendingar voru niður komnir, þegar
hann í húsi guðs, eða utan þess,
bað:
“Sóldögg lífsins sönnu gæða,
sigurstafi kærleikans,
lát þú, drottinn himnahæða,
hefja og styðja börn þíns lands.”—
Séra Jónas var íslenzkur starfs-
maður, og sannfærður er eg um, að
ef hann er í kennimannsstöðu þar
sem andi hans er nú, þá eru það
íslendingar, sem hann er að hugsa
um og biðja fyrir.
Prestsembættin úti í bygðum
íslendinga í fyrri daga, voru engin
sældarbrauð. Sóknirnar voru flest-
ar víðáttumiklar og oft illar yfir-
ferðar, sérstaklega á vetrum en
farkostur fátækra presta af skorn-
um skamti, og þurfi því bæði sterk
bein og góðan vilja til að halda út
við þau ferðalög, sem prestarnir
urðu að hafa á hendi. Praman af
virtist þetta leikur fyrir séra Jónas,
því liann vár bæði hraustur og
áhugasamur. En þar kom, að hann
fann til þess, að annað hvort yrði
hann að breyta til, eða heilsu hans
yrði liætta búin. Svo, eftir sjö ára
Þjónustu lijá söfnuðunum í Dakota,
tók hann sig upp og flutti vestur á
Kvrrahafsströnd og gekk þar í þjón-
astu ríkisstjórnarinnar í Washing-
ton-ríkinu. Var hann vel metinn
Þar, eins og allstaðar annarsstaðar,
]}ar sem menn þektu hann, eða
höfðu nokkuð saman við hann að
sælda. Embætti það, sem lionum
var falið þar, var þýðingar- og um-
svifamikið — stjórn á útbýting á
styrktarfé rneðal mæðra þar í rík-
inu.
Heimili séra Jónasar þar vestra
var í Ballard, Washington, sem nú
er orðinn partur af Seattle-borg.
En þar í borginni, og í grend við
hana, voru þá margir íslendingar
og fór óðum fjölgandi. En þar eð
ekki var að ræða um neina kirkju-
lega starfsemi þeirra á meðal, en
séra Jónas áhugamaður mikill f
þeim efnum, tók hann að sér prests-
þjónustu þar á ströndinni, og rak
það starf með rausn eins og honum
var lagið, auk hins daglega starfs
síns, og sýnir það hversu afkasta-
mikill og áhugasamur maður hann
var. En það var með hann, eins og
alira aðra, að verksvið þeirra verð-
uð að vera takmarkað, því ef þeir
sjálfir ætla sér ekki hóf í tíma,
verða þeir að lúta eðlislögmáli alls
sem lifir, og láta undan síga, ef
ekki að leggja árar í bát. Það
gjörði þó séra Jónas ekki, þótt
heilsu hans færi mjög linignandí
um þær mundir. Eftir nokkur ár
var embætti það, er hann hafði á
hendi fyrir stjórnina í Washington-
ríkinu, lagt niður; og gekk séra
Jónas þá úr þjónustu hennar, en
hélt samt áfram prestsþjónustu á
meðal íslendinga þar vestra um
nokkurt skeið.
Um þessar mundir, eins og oft
hefir átt sér stað, var prestafæð
all-mikil í kirkjufélaginu íslenzka
og lúterska,—sum af hinum stærrí
svæöum með öllu prestsþjónustu-
laus. Var þá farið fram á það af
leiðtogum kirkjufélagsins við séra
Jónas, að hann kæmi austur og
tæki að sér pi-estsþjónustu á ný, ef