Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1946, Blaðsíða 36

14
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Hann lærði læknisfræði í Banda-
ríkjunum, og hafði um langt skeið
stundað lækningar í Mormóna land-
inu Utah. Hlustaði hann hér á kon-
ungs-kantötu bróður síns og var allur
á hjólum yfir. (Hann er nú látinn,
eins og öll þau systkini).
Skömmu síðar komumst við, vinir
þeirra hjónanna, að því, að þau voru
að hugsa um, að flytja til Utah.
Bundust þá nokkrir fslendingar hér
samtökum og söfnuðu í kyrþey
nokkrum þúsundum dala, svo Svein-
björn gæti alveg hætt kenslu og
gefið sig óskiftan að því, að safna í
eina heild tónverkum sínum og búa
þau undir prentun. Jafnframt var
okkur ljóst, að við þetta gat ekki
setið til lengdar. Það varð því úr, að
séra Rögnv. Pétursson skrifaði Birni
Kristjánssyni í Reykjavík, er þá var
að mig minnir í ráðuneyti íslands-
stjórnar, og skýrði honum frá, hvern-
ig hagur þeirra stóð. Bar það skjótan
árangur, því skömmu síðar bauð
stjórnarráðið Sveinbirni heim með
ríflegum lífstíðar heiðurslaunum,
eftir því sem þá gerðist.
Seint á hausti 1922 fluttu þau hjón-
in til Reykjavíkur, en börn þeirra
urðu eftir í Canada; enda var þá
dóttir þeirra gift, sem áður er sagt.
Skömmu áður var þeim haldin fjöl-
menn kveðjusamkoma, þar sem sam-
an voru komnir flestir bestu hljóm-
fræðingar og söngkraftar íslendinga
hér í borg til að kveðja hið aldna tón-
skáld og túlka í söng sum af hans
allra fegurstu lögum, og um leið
votta honum virðingu sína og þakk-
læti að skilnaði. Var þeim síðar af-
hent all sæmileg peninga upphæð.
VII.
Eftir að þau hjónin fluttu til ís-
lands, slitu þau aldrei fullkomlega
sambandi við vini sína hér. Þau
skrifuðu á víxl, og létu jafnan ótvi-
rætt í ljós þakklæti sitt og hlýhug.
ekki aðeins til heimaþjóðarinnar,
heldur og til Vestur-íslendinga fyrif
styrk þann og velvild, er hann hefði
orðið aðnjótandi í ellinni. Af þess-
um bréfum sé eg einnig, að hann
hafði hljómleika við góðan orðstír
og ágæta aðsókn við og við í höfuð-
staðnum, eftir að heim kom. Tvö síð-
ustu bréfin eru skrifuð frá Khöfn —
hið fyrra 1925, og getur hann þá þess,
að krankleiki, er hann kendi her
vestra, átumein á brjósti, hafi farið
svo versnandi, að honum hafi verið
ráðlagt, að leita sér þar lækninga-
Telur hann sér þá bata nokkurn veg'
inn vísan. Síðara bréfið fengum við
haustið 1926. Bæði þessi Hafnarbréf
bera með sér, að hann sat ekki auð-
um höndum. Hann ýmist skrifað’-
ný lög og tónverk, útsetti önnur a
ýmsan hátt eða lét hljóðrita þau.
í mars 1927 fengum við hjónin
stutt bréf frá frú Sveinbjörnsson,
sem hljóðar svo:
“Minn hjartkæri eiginmaður
andaðist snögglega þann 23. feb-
rúar, á meðan hann var að leika
á hljóðfærið. Það var fagur og
viðeigandi dauðdagi og stóð yfir
aðeins fá augnablik. Eg sakna
hans voðalega — við vorum svo
innilega samrýnd. Líkið verður
sent til Reykjavíkur til greftr-
unar, og verð eg því samskipa-
í Kaupmannahafnarblaðinu “D^g
ens Nyheder”, 11. mars, er þessi lýs