Árbók VFÍ/TFÍ - 01.01.1996, Blaðsíða 150

148 Árbók VFÍ/TFÍ 1994/95
Höfðabakkabrúnni lýst. Þá þegar var raunar ákveðið að brúin yrði mjög þunn rammabrú með
millistöplum þar sem stoðveggir og brúargólf tengdust beint saman.
Og svona gekk mótun millistöpulsins fyrir sig:
Verkfræöingurinn hafði séð fyrir sér lóðrétta skífu með sterkum boga sem líkti eftir
boganum sem er á brúnni í grunnmynd. Arkitekt vildi kljúfa skífuna upp í tvennt og táta I
þær sveigjast til ofan. Það fannst verkfræðingnum ómögulegt og hreytti skömmum í
arkitektana. Farið var að ræða um aö skera undirstuðninginn betur frá plötunni til að létta
yfirbragðið þannig að platan svifi frjáls yfir og minnka gangaímyndina. Verkfræðingnum
leist best á að hafa háan stöpul og margar stálsúlur sem væru hallandi til endanna og
reistu sig upp I miðjunni og haföi sem sagt ekki losað sig alveg við sína fyrstu skífu-
hugmynd en nú yrði hún að hluta gegnsæ. Það sagði arkitektinn að væri tilgerðarlegt og
verkfræðingurinn fór í fýlu. Arkitektinn sagðist vilja fremur hafa súlurnar ofan á sökklinum
í kross, það væri meira traustvekjandi eða jafnvel bera járnagrindina efst. Þá sagði verk-
fræðingurinn að nú hugsaði arkitektinn eins og verkfræðingur sem er töluvert skammar-
yrði í þeirra stétt. Nú fór arkitektinn í fýlu. Þá settust menn niður örmagna og arkitektinn
sagði: „Hvaða hlutverki gegna þessar andsk. súlur eiginlega". Þá sagði verkfræðing-
urinn: „Þær eiga bara að styðja beint undir plötuna og alls ekki taka nein vægi. Þær ættu
að vera liðtengdar uppi og niðri og þær eiga að vera maddömulegar og feitastar í
miðjunni svo þær kikni ekki". „Af hverju sagðirðu þetta ekki strax", sagði þá arkitektinn
og teiknaði upp fallega formaða stálsúlu. „Ertu að meina svona?". „Nákvæmlega" sagði
þá verkfræðingurinn. Og svo klöppuðu menn hvor öðrum á bakið og voru ham- ,
ingjusamir.
Síðan var súluformið þróað áfram en hefur haldið sér í aðalatriðum síðan.
Mynd 3 Súlnarööin undir hrúnni og upplýst göt í veggjum