Heimilisritið - 01.06.1946, Side 12

segir Jói Smith sefandi“.
„Ef ég fengi bara taökifæri til
að lumbra á honum“, segir Bill og
sýpur hveljur. „Lumbra duglega
á honum. Bara að ég gæti liaft
hann út af fyrir mig í tíu mínútur,
og enginn væri til að sletta sér
fram í. En það er auðvitað aga-
brot ef ég slæ hann“.
„Þú gætir það ekki hvort sem
væri“, segir Jói Smith aftur.
„Hann gengur um borgina eins
og hann eigi allan heiminn“, segir
Ted Hill. „Við látum okkur yfir-
leitt nægja að ýta þeim hörunds-
dökku úr vegi, þegar þeir eru að
flækjast fyrir okkur, en hann skek-
ur að þeim hnefana og lemur þá, ef
þeir koma í meters nálægð við
hann“.
„Því berja þeir hann ekki aft-
ur?“ spyr Bill. „Ég myndi gera það
í þeirra sporum“.
Jói Smith hnussaði: „En því ger-
ir þú það ekki?“
„Af því ég er ekki hindúi“, svar-
ar Bill.
„En þú gætir verið það“, segir
Jói grafalvarlega.
„Svertu þig í framan og hend-
ur og fætur og farðu í þessar
druslur þeirra; farðu svo í land og
flækstu fyrir honum“.
„Ég er til, ef þú ert til, Bill“, seg-
ir einn hásetinn, sem Bob Pullin
heitir.
Jæja, þeir ræddu málið fram og
aftur, og loksins fór Jói, sem virtist
hafa mikinn áhuga á þessari fyrir-
ætlun, í land og náði í fatnaðinn
handa þeim. Fötin stóðu á beini,
því Hindúar eru ekki eins digrir
og þeir gætu verið, en Jói sagði,
að ef hann beygði sig ekki mikið,
myndi allt vera í lagi; og Pullin,
sem var minni vexti, sagði að sín
væru fyrsta flokks.
Þegar þeir voru klæddir, var
uæsta spursmálið það, hvað nota
ætti til að sverta þá með; kol voru
of hörð, og Bill var illa við blek.
Svo sveið Ted Hill kork og byrj-
aði á nefi Bills áður en korkurinn
var kólnaður, og ekki líkaði Bill
það.
„Heyrið þið nú“, segir timbur-
maðurinn, „þér virðist ekki lí'ka
neitt, Bill — ég held þú sért að
gugna á öllu saman“.
„Þú lýgur því“, segir Bill.
„Nú, jæja, ég hef hér einhvers-
staðar dós, og í henni er efni, sem
vel gæti verið niðursoðinn Hindúi,
án þess þið sæuð mun á“, segir
timburmaður, „og ef þú vilt loka
túlanum á þér stundarkorn, skal
ég mála þig sjálfur“.
Jæja, Bill var dálítið upp með
sér, því timburmaðurinn var mik-
ilsmetin persóna og listamaður á
sína vísu, og Bill settist niður og
lét hann smyrja á sig mauki úr
krús þar til hann leit út eins og
gljáfægður hindúi. Síðan var Bob
Pullin meðhöndlaður á sama hátt,
og þegar þeir voru búnir að setja
10
HEIMILISRITIÐ