Heimilisritið - 01.06.1946, Qupperneq 31

gert; þau höfðu ekkert það gert,
sem gat vanhelgað minningu
hjónabands þeirra. Hann sneri sér
við og leit á hana og sá, að hún
hafði neðri vörina á milli tannanna.
í hinum enda herbergisins, bak
við skrifstofustúlkuna, opnaðist
hurð.
„Jæja“, sagði hún við manninn,
„þið eruð næst“.
Maðurinn stóð upp. Ljóshærða
stúlkan liallaði sér að honum og
hélt í handlegg hans á leiðinni inn.
Dick horfði á hana. „Við vitum
ékkert hvað framtíðin felur í
skauti sér“, hafði hún sagt. „Allir
þurfa að hafa einhvern hjá sér“.
Dyrnar lokuðust á eftir þeim.
'Þegar þær opnuðust aftur myndi
stúlkan segja við Joey og hann:
„Þið eruð næst“.
Diek svelgdist á: „Joey!“ Hann
greip í hönd hennar. Hann þurfti
ekki að segja: „Við skulum koma
út héðan!“ Hún stóð upp með hon-
um, um leið og hann ávarpaði
hana, og þau voru komin út að
bifreiðinni áður en þau vissu.
ÞEGAR þau staðnæmdust, greip
hann hana í faðm sér og þrýsti
henni að sér. Hún bæði hló og grét
í einu.
„Ó, þessi staður! Og þessi aum-
ingja stúlka“.
„Vertu róleg“, sagði hann.
„Sjáðu til. Stúlkan vissi hvað hún
söng. Heyrðirðu hvað hún sagði?“
„Já“, hún lagði höfuðið að barmi
hans. „Já, ég heyrði“.
„Við vitum ekkert, hvað fram-
tíðin felur í skauti sér“, endurtók
hann. „Allh- þurfa að hafa einhvern
hjá sér. Við þurfum þess. Við meg-
um ekki skilja núna“.
Hann þrýsti henni að sér, og yfir
mjúkt, dökkt hár hennar eygði
hann sólbjart strætið fram undan,
og xildurslegar gangstéttarverzlan-
irnar. Allt í einu brosti hann.
„Hvernig lízt þér á að fá nokkr-
ar huarachos? Ég skal kaupa
handa þér^tylft, ef þú vilt! Ó, Joey.
'Ég get ekki að því gert, en ég els'ka
þig! Meira veit ég ekki“.
Hún leit upp, augun stór og
glitrandi; og þá vissi hann, hvað
það var, sem hann hafði gleymt
svo lengi.
„Þú hefur ekki sagt mér það“,
sagði hún, „mánuðum saman“.
ENDIR
FORNGRÍSK SKRÍTLA
Grikkir og Rómverjar höfðu gam-
an af að heimfæra skrítlur sínar á
fræga menn, engu síður en við. Ein
skrítla þeirra er þannig, að Ðiogenes
hinn vitri hafði setzt á bak við skot-
skífu, þegar mjög klaufskur skot-
maður var að skjóta til marks á
hana.
„Þá hittir hann mig ekki“, sagði
Diogenes.
HEIMILISRITIÐ
29