Heimilisritið - 01.06.1946, Qupperneq 56

JÞjóðverjar ynnu styrjöldina,
myndu þeir þó bíða ósigur við að
umskapa Evrópu. Ég er alger-
lega sannfærður um það eftir náin
kynni af Þjóðverjum í mörg ár,
að þeir eru gersamlega ófærir til
að umskapa Evrópu. Skortur
þeirra á rósemi hugans, sadistaof-
beldi þeirra, þar sem þeir hafa tögl
og h-agldir, ómætti þeirra til að
ráða hið minnsta í, hvað í annars
brjósti býr, ósjálfráð tilfinning
þess, að í sambúð tveggja þjóða
hljóti önnur að vera húsbóndi en
hin þræll, en hún geti aldrei verið
reist á hlýrri jafnræðistilfinningu,
— þessir þættir í skapgerð Þjóð-
verja, valda því, að þeir hljóta að
missa tökin, þegar til lengdar læt-
ur, hvernig sem þeir leggja sig fram
við að taka að sér þá forystu í
Evrópu, sem þeir hafa ávallt keppt
að.
• Berlín, 27. september 1940.
Hitler og Mussolini hafa enn
leikið óvæntan leik.
Klukkan tvö í dag var undirrit-
aður í Kanzlarahöllinni samningur
um hernaðarbandalag milli Þjóð-
verja, Japana og Itala og er því
stefnt gegn Ba'ndaríkjunum.
Það rann fyrst upp ljós fyrir mér
í morgun, þegar ég sá skó'labörnin
sem voru látin ganga í skrúðfylk-
ingu til Wilhelmstrasse til þess að
æpa fagnaðaróp, veifa japönskum
fánum.
Aðalefni samningsins er í þriðju
grein. Hún hljóðar svo: „Þýzka-
land, Ítalía og Japan heita því að
styðja hvert annað af öllum mætti
í stjórnmálum, fjármálum og her-
málum ef einhver þessara þriggja
samningsaðila verður fyrir árás af
ríki, sem nú sem stendur er ekki
þátttakandi í Evrópustyrjöldinni
eða deilu Japana og Kínverja“.
Sovétsambandið kemur ekki við
þetta mál. Þá er Bandaríkin ein
um að ræða. Engin tilraun var gerð
•tif að draga dul á þetta í hópi naz-
ista í kvöld.
En hvers vegna var Hitler, sem
átti frumkvæðið að samningnum,
að hespa þetta af einmitt nú? Ég
skil það á þessa leið: Fyrir hálfum
mánuði fór Ribbentrop skyndilega
til Római- til að færa Mussolini
þau tíðindi, að innrás þeirri í Bret-
land, sem Hitler hafði heitið þýzku
þjóðinni þá fyrir fáum dögum í
ræðu í Sportpalast að yrði bráð-
lega gerð, gæti ekki orðið eins og
ætlað var. Það hefur efalaust kom-
ið óþægilega flatt upp á Mussolini,
að Hitler hafði slegið á frest þess-
ari allsherjar árás á Breta, sem
hann treysti að myndi binda endi
á styx-jöldina, og ítalir höfðu geng-
ið í ófriðinn á sínum tíma aðeins
vegna þess, að þeir hugðu að hon-
um væri um það bil lokið. Hvað
áttu þeir nú að gera? Það virtist
sjálfsagt fyrir ítali að nota vetur-
inn til þess að ráðast að hjarta-
54
HEIMILISRITIÐ