Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 20

fengið það út úr líi'inu, sem við
viljum, taktu bara eftir. Eg hef
ráðgert mjög stórkostlegt plan.
Og það getur ekki misheppnazt.
Eg hafði nægan tíma til að
Jiugsa það út í öllum smáatriðiun
þarna — í Suður-Ameríku“.
„Hvers vegna, Tom! Við höf-
um alla þá peninga, sem við
þurfum. I>að er brjálæði að fara
nær eldinum aftur, þú með þína
veslings brenndu fingurgóma“.
„Eg verð varkár, góða mín.
I>etta er ekki gert peninganna
vegna. En það eru aðrir hlutir til
í heiminum, sem eru þess virði,
að maður \ill ciga eitthvað á
hættu þeirra vegna. Þegar ég hef
lokið framkvæmd þessa verks,
l'örum við héðan alfarín. Við
setjumst að í De'vonshire og lif-
uro þar í friði og ró. En ég gct-
ekld látið þetta ógert. Hugmynd-
in er svo óviðjafnanleg“.
„En legghrðu þig ekki í mikla
Iiættu?“
„Ekki ncina. Þvert á móti.
Þetta er jafn öruggt og sjálfur
bankinn. hliklu öruggara en
gimsteinaverzlanir. Láttu á þig
hattinn; svo förum við út. Mig
dauðlangar til að taka mér
göngu á gömlu stöðvunum enn
einu sinni. Heldurðu, að nokkur
þekki mig aftur, Dolly?“
„Nci, enginn, nema ég, þekkir
þig eins og þú ert nú“.
I>að var fallegt par, þau tvö,
og mörg augu störðu á þau. Þau
voru gagnkvæmt hreykin hvort
af öðru.
Frú Cheniston átti lítinn bíl,
sem var álíka fallegur og hattur-
innar liennar, en í dag kusu þati
að fara fótgangandi.
I>au gengu aftur og fram um
Bond Street, horfðu í búðar-
glugga og keyptu sér liitt og
þetta, ilmvatnsglas, sælgæti,
stóran fjóluvönd, aðgöngumiða
að leikluisinu, siikisokka o. s.
frv.
Hún hafði sagt, að sér finndist
lúxus orðinn hvimleiður, en nú
gid hún Sitnit sem áður elcki á sér
setið að nema staðar fyrir utan
búðarglugga, sem \arðveittur
var með sterklegu járnneti — en
maðurinn hennar stóð við hlið
heunar, nterkilegií kæruleysisleg-
ur.á svip.
„Já, þctta er lrnrr víst, að ég
hygg“, sagði haun, um leið og
þau héldu göngunni áírahi.
„Já, það er víst ékki að eía, að
þetta er in'm‘\ svaraði frúin.
„Hún er fjarska falleg“.
„Já, það er hún“.
Eftir stutta þögn spurði liún:
„Og mætti ég spyrja, hvernig
þú hefur hugsað þér að vérða þer
úti um hana?“
„Já, það er nú eiumitt ráða-
gerðin mín, DolJy Htla; I>ú leik-
ur þar þitt hlutverk líka, en ég
rnyndi auðvitað aldrei stofna
18
HEIIUIUSRITIÐ