Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 8

Iima oft áður, en var ávallt jafn
hrifin af henni.
Kaltlur
norðanvindurinn á
ferjunni hresst i hann og eftir það
| hafði liann fulla ánægju af sam-
I; talinu við dóttur sína. I>að er
t nefnilega miklu erfiðara að tala
I við börn en fullorðið fólk, en
[ einnig miklu skemmtilegra.
\ Karnið er einlægt og óháð for-
h dómum, það leynir engu.
I I’ess vegna ræddi Lampe við
F dóttur sína um margvísleg mál-
r
f
F
f
f
r
dni. Hann hafði gaman af svör-
um hennar og athugasémdum.
J>au gengu meðfram ströndum
eyjarinnar og hann var hreyk-
inn af því að honum tókst, bet-
ur að fleyta kerlingum en henni.
llann sagði henni nöfnin á
haustblómunum, sem Inin safn-
aði í stóran vönd og þau töluðu
um alla heima og geima. Svo
sagði liann að hann léti alltof
inikið eftir henni, en að hann
vonaðist til að hún væri nógu
mikil persóna til að þola það —
og að þau væru ákaflega góðir
vinir. Hún var alveg samþvkk
honum í því og svo héldu þau
áfram að skemmta sér, en að síð-
ustu fóru þau með ferjunni til
lands.
Hann sagðist vera hræddur
uni að henni yrði kalt og að hann
ætlaði að kaupa dálita loðkápu
handa lienni fyrir veturinn. Hún
svaraði því til, að lienni væri
bara svolítið kalt og hún hugs-
aði alla leiðina lieim um loðkáp-
una, sem hún átti að fá.
Til miðdegisverðar fengu
þau nautasteik, sem honum
þótti góð, og karamellubúðing
sem var hennar uppáhald. Hún
togaði í augnabrúnirnar á hon-
um og síðan fór hún inn að lesa
lexíurnar sínar. En hann sötraði
kaífið sitt og drakk líkjör með
því og las Shakespeare í þýð-
ingu, en það gerði hann á hverj-
um sunnudegi.
Wihde læknir hringdi og bauð
honum í leikhúsið, en hann sagð-
ist ekki mega vera að því. Hann
fann sér eitthvað . til, en sann-
leikurinn var sá, að hann hafði
lofað dóttur sinni því að kenna
henni að spila á spil þetta kvöld.
l>au sjjiluðu Svarta Pétur
góða stund. En hún hafði kvef-
ast dálítið á ferjunhi og hann
sagði að hún mætti ekki fara í
skólann morguninn eftir. Það
þótti henni eiginlega vænt um
og svo fór hún að hátta.
Lampe læknir var lengi á fót-
um. Gluggatjöldin voni dregin
fyrir og það var hlýtt og bjart
í stofunum. Hann sat í hæginda-
stól og las og dreypti í sjerrí.
Stundum skrapp hann inn og leit
á dóttur sína. Hún var dálítið
óróleg í svefninum og rjóð í
kinnum, en virtist ekki hafa mik-
inn hita.
6
HEIMILISRITIÐ