Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 19

Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 19
fylgdu, ollu því, að hann flýði af landi burt með alla þá gimsteina er hann festi hönd á, fluttist til London og settist að í Bond Street. Þar stofnaði hann gim- steinavendun er blómgaðist vel. Ranían dó skönnnu síðar, lík- lega hefur hjarta hennar brostið. Englendingurinn sat inni í því nær fimm ár. Enska fegurðar- mærin, sem næstum hafði oltið úr vagninum sínum, fékk nóg af Indlandi og gerði einnig för sína til London, þar sem hún kom sér fyrir í snoturri íbúð á Savoy, meðan hún beið eftir að Cheni- ston, eiginmaður hennar, kæmi heim úr rannsóknarleiðangri frá Suður-Ameríku, að því er hún sagði hótelhaldaranum. Frásögn hennar var túað, enda hafði hún hrífandi fegurð til að bera og óaðfinnanlega fram- komu. Sá dagur rann einnig upp, er Cheniston kom, hörunds- dökkur af sólarhita, með bros á íestulegum vörum og kulda í augum. Hár hans, sem var tekið að grána í vöngum, var ávallt vel greitt og föt hans voru óað- finnanleg. En hendur hans báru vott um, að hann hefði þurft að nota þær óspart. Konan hans fékk tár í augu, þegar hún leit á þær. ,,Þú hefur þá haft það eins gott hér og kýr á smáraengi, vina mín“, sagði Cheniston ánægju- lega, en varð kvndugur á SA'ip við svar konu sinnar. „Hver heldurðu, að ég sé? Heldurðu, að ég sé ekki annað en stofubrúða? Hvernig geturðu ímyndaða þér, að mér hafi liðið fullkomlega vel hérna? Ég hef verið gjöreyðilögð manneskja frá því ég fluttist hingað“. „Eg hélt þér myndi koma til með að líða vel hérna, DoIly“, anzaði maðurinn hennar. „Við ættum að minnsta kosti ekki að þurfa að hafa það slæmt tvo saman“. „Ég er orðin dauðleið á öllum þessum lúxus! Ef ég ekki hefði verið búin að lofa þér því, að bíða hérna eftir þér, hefði ég alls ekki haldið það út!“ „Eru peningar þér þá ekki meira virði en þetta?“ Ovenjulegt bros færðist yfir andlit frú Chenistons, líkt og sólargeisli. „Ég myndi auðvitað hafa meiri gleði af þeim núna, eftir að þú ert kominn heim“, sagði hún. „Mér mun ekki finn- ast ég’ vera lengur einmana eða lífsleið, Tom, bara ef þú verður gætnari; við getum farið eitt- hvað burtu saman og fengið meiri hvíld og öryggi en hingað til“. Hann kj’ssti hana heitum kossi og lagði vanga sinn að vanga hennar. „Við munum áreiðanlega gcta HEIMILISRITIÐ n
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.