Heimilisritið - 01.02.1948, Blaðsíða 47

I raun og veru var samvizka
lians fuUkomlega hrein. Allt var
jþetta gert í þeim tilgangi einum
að veita þcrnu konunnar hans þá
ánægju að fa að bera kjólinn,
sem konan hans hafði sjálf gefið
henni.
Um leið var honum það vel
Ijóst, að hvorki konan hans né
nokkur önnur kona í veröldinni
myndi taka þessa skvringu trú-
anlega, svo rétt og sörin sem hún
samt var. Það var naumast á-
stæða til þess að evða tíma í að
bera hana fram. Loks ætlaði
hann þó að taka til máls.
Þá rauf hlátur Peggu allt í
einu hina ógnþrungnu kyrrð:
Ætti ég ekki heldur að út-
skýra málið. Tengdapabbi veit
ekki vel, hvernig hann á að fara
að því.
— Tengdapabbil át frú Perk-
ins eftir hvellum rómi. Hún leit
á Peggy, og þess vegna fór útlit
manns hennar alveg fram hjá
henni, en það varþví líkast,þessa
stundina, sem hann væri að því
kominn að fá aðsvif.
— Já, sannleikurinn er sá, að
við Peter höfum verið gift lengi.
Fyrir um það bil hálfum mánuði
síðan trúðum við tengdapabba
fyrir því, og hann hefur verið
s\-o framúrskarandi góður \ið
okkur síðan. En jafnframt hefur
hann þó verið dálítið áhyggju-
fullur út af því, hvernig þér
mynduð taka þessu. Svo datt
honum þetta snjallræði í hug í
kvöld og vonaði, að þér mynd-
uð taka því eins og óvæntri gleði,
að ég er í rauninni tengdadóttir
vkkar. Þetta var reglulega snið-
ugt hjá þér, tengdapabbi.
Peggy leit brosandi í augu
Perkins gamla. í svip hans gat
að líta sambland af reiði, undrun
og hugarlétti yfir því að vera
sloppinn úr þessari klípu — mesf
bar þó á hinu síðast talda.
ENÐIR
Ástæcur fyrir tilgangsleysi lífsins
Iielztu ástæðumar fyrir því, að líl'ið skortir tilgang, eru þes.sar:
Skorlur á þjálfun.í framtakssemi í æsku.
Feimni og óframfærni, Imeigð til aðgerðarleysis.
Afleiðingar taugaveikluuar.
Meðfælt óstöðuglynrli; skorlur á einbeitingu að ákvenðu marki.
Veikur vilji, tilhneiging að koma sér umlan erfiði.
Lífsstarfið ekki valið í samræmi við hæfileika og hneigðir, og veldur því
að inaðurinn nýtur sín ckki.
Svartsýni: stafar stundum af því að einblína á skuggahliðar lífsins.
Orlagatrú: lítur á einstaklinginn sem hjálparvana leiksopp ytri afla, í
stað þess að hann er sjálfur fær um að veita viðnám og verða sinnar eigin
gæfu smiður. (Pclmnamsm).
HEIMILISRITIÐ
45