Heimilisritið - 01.02.1949, Blaðsíða 22

í stofuna. Föt hans voru mjög
tötraleg, en hann bar demants-
nælu í skyrtuljrjóstinu og gull-
eyrnalokka í eyrnasneplunum.
„Við hvern hef ég þann heiður
að tala?“ spurði ég, strax og
hann hafði tekið sér sæti.
„Eg er M. Regnault, nótaríus
í Vendóme“.
„Gleður mig að' kynnast yður,
herra minn, en af sérstökum á-
stæðum, sem mér eru allt of vel
kunnar sjálfum, þá er ég ekki
undir það búinn að gera erfða-
skrá mína núna“.
„Afsakið; það er ekki tilefni
heimsóknar minnar. Mér skilst,
að þér leggið það í vana yðar að
heimsækja La Grande Bretéche“.
Það var húsið sem ég minnt-
ist á, svo að ég svaraði játandi.
„Já, einmitt það; en slíkt er
algerlega óheimilt. Ég er hingað
kominn í nafni greifaynjunnar
sálugu yfir Merret, og sem erfða-
skrárgjörandi hennar, til þess að
krefjast þess að þér leggið þær
heimsóknir yðar niður. Þér lítið
út fyrir að vera menntaður heið-
nrsmaður, og þess vegna hlýtur
yður að' vera kunnugt um, að
lögum samkvæmt er bannað að
fara inn í læst híbýli annarra,
og að girðing er sarna og veggur
út frá laganna sjónarmiði séð.
Hvað mig snertir myndi ég
ekkert hafa á móti því að heim-
ila yður að skoða húsið, en við
því er lagt blátt bann í erfða-
skrá Madame de Merrets, og
sjálfur hef ég aldrei stigið fæti
mínum þar síðan hún dó. Vel á
minnst; herra minn, erfðaskrá
hennar var á sínum tíma um-
rætt skjal í Vendóme“.
„Gerist ég of djarfur, herra
minn, með því að spyrja um or-
sökina til þess?“ spurði ég.
„Hana skal ég reyna að gera
yður ljósa, að svo miklu leyti
sem mér er leyfilegt“, svaraði
hann. „Það var ekki löngu eftir
að ég kom frá París, þar sem ég
hafði dvalið við' nám, og hafði
setzt að hér, að kvöld eitt, þegar
ég var einmitt að ganga til náða,
gerði greiíynja de Merret boð
eftir mér. Vagn hennar beið mín
við dyrnar — en, áður en ég held
lengra í frásögn minni, finnst
mér rétt að geta þess að eigin-
maður hennar hafð'i látizt 2—3
mánuðum áður í París, undir
mjög aumvunarlegum kringum-
stæðum, því að hann hafði látið
leiðast út í ýmiskonar svall og
ólifnað. Greifynjan hafði yfir-
gefið La Grande Bretéche sama
daginn og eiginmaður hennar
fór frá henni, og frá því var svo
þá gengið nákvæmlega eins og
þér getið séð' það núna; og því
var meira að segja flikað, að hún
hefði látið brenna öll húsgögn
og innanstokksmuni áður en hún
fór. I nokkra mánuði áður en
20
HEIMILISRITIÐ