Heimilisritið - 01.02.1949, Blaðsíða 21

Ilonoré de Balzac■
Dularfulla höfðingjasetrið
Harmsaga um eiginkonuna sem laug, elshuga hennai og
grimmilega hefnd eiginmannsins. — Jón Þ. Arnason þýddi
Á BÖKKUM Loire-fljótsins,
sagði M. Bianchon, stóð gamalt
og hrörlegt höfðingjasetur. Um-
hverfis það var garður, þakimi
óræktargróðri. Ekkert anriað
hús stóð í nágrenninu, og útlit
þess bar fullkominni vanrækslu
þögult vitni; og gaf helzt til
kynna að í því hefði einhvern-
tíma verið framinn óguriegur
glæpur, sem kallað hefði reiði
clrottins yfir það. Eg nam oft
staðar til þess að virða húsið fyr-
ir mér, og lét mér koma fjölda
glæpaverka, ýmissa tegunda, til
hugar, sem orsakað hefðu núver-
andi eymdarástand þess. Dag
nokkurn klifraði ég yfir girðing-
una, sem var í kringum garðinn,
í því augnamiði að rannsaka
bygginguna nokkru nánar; og
um kvöldið, örskömmu eftir að
ég hafði lokið málsverði mínum,
kom veitingakonan inn til mín
og tilkynnti mér, leyndardóms-
full á svipinn, að M. Regnault
óskaði að hafa tal af mér.
Ilún hafði þegar losað nokkra múrsteina,
og var í þann veginn að losa fleiri, þegar
hún heyrði fótatak að balci sér.
„Hver er M. Regnault?“
spurði ég, en veitingakonan tafði
sig ekki á að svara, heldur
skundaði út aftur. í sarna bili
konr ég auga á háan og grannan
mann, dökkklæddan, er gekk inn
HEIMILISRITIÐ
19