Heimilisritið - 01.02.1949, Qupperneq 12

Ég leit í gluggann og sá blá
gluggatjöld.
„Eg keypti þau í morgun.
Konan sagði mér.að' fara út og
koma ekki fyrr en liún væri bú-
inn að setja þau upp. Nú skulum
við koma inn og segja henni
hvernig þau líta út að utan. Hún
bíður eftir því“.
Ég starði á bláu gluggatjöldin.
Það var eitthvað, sem greip mig
svo undarlega, eitthvað, sem
snart mig mjúkum sefandi ióf-
um. Ég varð hálf ringlaður. Ég
fann að hálsvöðvarnir að' innan-
verðu titruðu og ég fór að
kingja.
Allt í einu var gluggatjöldun-
um svipt sundur og ljómandi
drengsandlit birtist í gluggan-
um, næstum samtímis kom ung
kona í. ljós með reifabarn á
fannhvítu brjósti. Hún brosti til
okkar, kinkaði kolli og beníi
okkur að koma inn.
Steinn ljómaði allur — og
hann var svo léttur á sér, næst-
um eins og fugl sem svífur án
vængjablaks. Hann gekk á end-
an og ég á eftir svo undarlega
óviss og hikandi, eins og ég væri
nú að stíga inn í heim, sem ég
hefði ekki haft hugmynd um að
væri til.
„Þau eru alveg ágæt“, sagði
hann, „alveg gullfalleg“.
En konan hans, sem var að
ganga frá barninu í trékassa of-
an á uppbúnu rúmi, leit brosandi
og rjóð til mín og það var efa-
blandin spurning í svipnum.
„Iívar hefurðu fengið svona
falleg gluggatjöld?“ stamaði ég.
„Eg hef hvergi fengið þau.
Hann keypti þau í morgun.
Hann er svo góður að kaupa!“
Og luin var sannarlega tigu-
leg kona, þegar hún gekk fram í
kompuna til þess að kveikja á
olíuvélmni.
Við sátum góða stund og
röbbuðum. Það var sólskin úti
og sólargeislarnir fengu á sig
daufbláan lit á gólfinu. Allt var
svo tandurhreint þarna inni, og
drengnrinn lék við' hné mér.
Allt í einu náfölnaði Steinn og
greip um munninn. Hann reis
hægt á fætur, fálmandi út i loft-
ið eins og hann ætlaði að fara
fram. Konan hans stóð einnig á
fætur, náföl, og varirnar skulfu.
Ég stóð upp hægt.
„Er nokkuð að'?“ sagði ég —
og — ég fann að ég var að verða
ofsalega reiður.
Um leið sá ég blóð' seitla út
um greipar Steins.
Konan hans sneri sér ráðvillt
á gólfinu. Svo tók hún hand-
klæði og ég hélt því að vitum
hans. Ég stóð gegnt honum og
við horfðumst í augu. Augu
hans voru mild, næstum afsak-
andi. En mér var öllum heitt af
innibyrgðum ofsa.
10
HEIMILISRITIÐ